Pars TV-də Aran/ Azərbaycan uydurması və varlıq jurnalı

Pars TV-də Aran/ Azərbaycan uydurması və varlıq jurnalı

(Bu yazıdan məqsəd, cənab Ərəsi və ona tay soydaşlarımızın, Müşiri kimi ırqçıların yaratdığı küllükdə əvədələməkdən qurtulub, millət bağının qızıl güllərinin iyində çiçəklənərək sərməst olmağa çağırmaqdır).

“Azərbaycan milli hərəkatı” içindəki bütün çatışmamazlıq və çətinliklərə baxmıyaraq inkişaf edən bir düşüncə kimi gücləndikcə onu toxmaqlıyanlarda artmaqdadır. Bu anti Türk/ anti Azərbaycan fəaliyətlərlə çeşitli dayrələr məşqul olsa da, başındakı quvvə “Arya ırqına” söykənən “Fars şovinizmi” gəlməkdədir. Losanjlesdən yayılan “pars tv” nin jun ayının 11-dən başlıyaraq 3 cümə günlərində ardıcıl olaraq vəzin “Varləq “ jurnalının müzakirəsi, ona, onun başçısı sayın prof. Dr. Cavad bəy Heyətə və yazarlarına, o cümlədən mənə olunan hücümlar bu anti Türk davranışların bir numunəsi kimi təzahür ertmişdir. Bu təxribatın bir ucu kaliforniyanın Losanjles şəhərində olsa da dünya kəmərini fırlanaraq Tehran qazetlərində özəlliklə “tabnak” adındakı düşərgədə əleyhimizə aparılan təbliqatla əl sıxışdığı aşikardır. Pars tv-də Bəhram Müşiri adında birinin aparıçılığı ilə sapı özümüzdən olan baltalardan biri “ Məhəmməd Ərəsi” nin bizi inkar, alçaq düşürücü, yalançı və saxta tarix sırıması haqda az sonra danışacağam. Maraqlı burasındadırkı, o müzakirlərdən həmən sonra Tehranda çıxan “itillat qazetində” Jul ayının 14-də milli varlığımızı danmağa çalışan yazının tv-dəki yaxlaşıma oxşamasıdır. Başqa ifadə ilə bu rasistlərin harada olmasından, hansı fikir və ideəolojiyə yiyəlnmələrindən asılı olmuyaraq eyni toxmaqla başımıza vurub bizi bizdən uzaqlaşdırmaq üçün eyni metoddan faydalanmalarıdır. Bunların arasında ruhi birliyin yanında maddi əlaqələrin varlığını inkar etməyə qeyrət göstərən soydaşlarımızın daha dərindən düşünməyə dəvət etmək çağırışları yersiz bir ifadə olmasa gərəkdir. Bu sadə müadilənin həllinin ancaq bir cavabi var “İranda demokrasi” xəyali ilə bizim haqlarımızın təmin olacağı imkansız olduğu qədər “ Türklük mehvəri ətrafında dolanan Azərbaycançılıq” təbliqati ilə milli nəcatımızı qarantılamaq.

Pars tv- dəki o müsahibədə, soydaşımız Məhəmməd Ərəsinin, Bəhram Müşiriyə yaltaqlanmasını bərdəlik nişanəsi kimi dəyərləndirərək özümdən utandığımı gizlətməm mümkün deyil. Bunu ona görə yazdım ki, bu və buna bənzər manqurtlarımız oxuya bilsə oxusun, bəlkə gec olmadan, üzlərini daha çox qaraltmadan, özlərini bundan artıq itirmədən doğru yola, millət yoluna qayıdsınlar. O müsahibədə hörmətli cənab Dr. Cavad bəy Heyətin, cənab məhəndis Sərrafinin, dəyərli dostum hüquqçu İsmail bəy Hadinin də adları çəkilərək, ağız büzüntülü çeşitli ifadələrlə təhqir edilmişlər. Şübhə yoxdur ki, daxildə yaşayan bu soydaşlarımızın özünə xas müdafiə sistəmləri olduğuna görə mənim müdaxiləm yersiz sayılar. Ona görə, o müsahibədə, 1991-də Varlıq jurnalında “Türklük duygularını” gücləndirmək üçün yazdığıma, sayın İsmail bəy Hadının “İran” adı ilə yazdığı elmi məqaləyə və Şumali Azərbaycanın

1

“Aran” iddeasına toxunduqlarını göz önünə alaraq bu üç məsələni aydınlatmağa çalışacağam. Umid edirəm, o müsahibəyə qulaq asan soydaşlarımızın içində onlara inanan varsa yenidən hesablaşar, sayın Ərəsi bəydə oxuyaraq bilgi yoxsulluğunu  başa düşər.

1-    Aran və Azərbaycan

İsrarla millətə aşılamaq istəyirdilər ki, Şumali Azərbaycan adında bir ölkə yoxdur və onun əsli adı “Aran” dır. Geçən yazılarımdan birində də yazdığım kimi Cənubi Azərbvaycanda üçüncü quvvə olmaq üçün boyuk potansiyellərimzdən, zamanında arxamızda duracaq Türkiyə və Şumali Azərbaycandır. Farsçı irqçıların bu tarixi təhrifinin əsas amacı bizi şumaldan ayıraraq təkləmək və nəhayət öz məqsədlərinə yetişmək olsa gərəkdir.

“Aran vəya Qaqfqaz Albanyası” adında kitabi “İnayətullah Riza” adında bir şovinist 1980- ci illərin sonunda Tehranda nəşr etdirdi. Bu kitabdan əsas hədəf, Şumali Azərbaycan cumhuriyəti yenidən müstəqilliyini bərpa etdikdən sonra bölgədə yüksələn Türklük şuuru və Azərbaycançılıq məfkurəsinin qarşısında maniə törətmək idi. Həmin müəllifin həmin illərdə yazdığı “Türklər və Sasanilər” kitabıda eyni hədəflə tarixin təhrifinə yönəldilmişdi. Bu haqda izahata geçmədən öncə adını profosor qoymuş İnayətullah Riza- nın geçmişi ilə bağlı qısa məlumat verməyi faydalı görürəm. Çünki, Arya ırqına dayanan farsçılıq siyasətini güdənlərin hanki ideologiyə inandıqlarından asılı olmuyaraq Türek – Ərəb düşmənliyində eyni gözədən su içməsinin bir sübutudur. Əslən Gilanlı olan bu şəxs bir kominist kimi tudə partyasında fəaliyətə başlamış və nəhayət sovyetlər birliyinə qaçmışdır. 10 il Şumali Azərbaycanda çörəyimizi yedikdən sonra Moskovoya və nəhayət bir Mao-ist kimi Pekənə göndərilmişdir. Qardaşı məşhur prof. Riza, şahin göstərişi ilə o zamankl “Aryamehr” üniversitəsinin rektorluğuna gətirilmişdir. Şah ilə yaxınlığı bilinən bu rektor, Kuruşun 2500 illiyinə hazırlıq mərhələsində vasitə olaraq , İnayətullahın peşman olduğunu və İrana dönməyində faydalı olacağını şahın qulağına pıçıldamış və geri qayıtmasını təmin etmişdi. Qayıdandan sonra isə ırqçı araşdırmalarını məqalələr və kitablar halında nəşr etməyə başlıyaraq, əngəl həyatını sürdürmək üçün yaltaqlanmışdır.

İnayətullah Rizanın “ Aran “ teorisinin yalnış olduğunu, bundan ancaq Azərbaycanla düşmənlik iyinin gəldiyini, tarixin təhrif edildiyini sübut edən bir məqalə yazıldı. Dəyərli gəncliyimizin hazırladığı o məqalə “Varlıq” jurnalının dolqun kitabxanasındakı tarixi sənədlərdən istifadə edilərək yazılması şovinizmin gözündə tikan olması, Müşiri ilə Ərəsinin qaş göz oynatmalarındanda bəlli idi. Hatif Təbrizinin “dayrətul məarifində” Aran sözünün qabağında yazdğı “ vilayəti min əl Azərbaycan” başlığından istifadə edilən o məqalə o illər (1992) Əbrar

2

qazetinin iki sayında çap edildi. Çoxlu sənədlərdən faydalanılaraq bu elmi yazı ilə  inayətullahın “Aran” teorisinin içi boş idda olduğu sübut edildi. Ancaq, saxta tarix yazmağa alışan bu yalançılar, təbliqat

bombardumanı ilə yalanlara gərçək donu geydirməyə alışıqdırlar.

Bu yazıda üzümü aldanmış soydaşımız sayın Ərəsi cənablarına tutub, bəzi məsələlərə aydınlıq gətirmək istəyirəm. Bəlkə bu sözlər və tarixi həqiqətləri oxur azda olsa zehni durular. Bəhram Müşirinin isə qan davası qanına işlədiyinə görə intiqam hissi islahına yol verməz, Bakılılar demişkən “ qan təmizlənməz”.

Sayın Ərəsi bəy,

“Azərbaycan haradır” adı altında yazdığım bir məqalədə, Azərbaycanın tarixi topraqlarının Dağıstandan(Ərak) Dağıstana olduğunu bəyan etmişdim. Bu tərif Məhəmməd Cəriri Təbərinin, 1200 il öncə yazdığı          “ Tarixi Təbəri” kitabının beşinci cildində dərc edilmişdir. Bu o deməkdir ki, sizin Aran dediyiniz bölgə “bütöv Azərbaycanın” daxilində olan bir vilayətmış, oxumanızı tovsiyə edirəm. Ama lutfən orjinalını tapınkı, İran adı altında farsçılıq siyasəti güdənlərin təhrif etdiyi “ mituni əsli” kimi oda təhrif ediləbilər. Bu iddeanın əyani sübutunu görməyiniz üçün  isə 1997-də yazdığım və Güney Azərbaycanın “Məhdi azadi”” Nəvidi Azərbaycan” Quzey Azərbaycanın 22.06.1997 tarixli ədəbiyat qazeti, Sveçdə çıxan “Tribun jurnalı” və İstanbulda çıxan “Tür dünyası” jurnalında dərc olunmuş” Cənubi Azərbaycanda Türk ləhcələri” adındakı məqaləni oxumağınızı uygun görməkdəyəm.  

Bunun yanında “Azərbaycan aydınları və milli kimlik böhranı” adı altında, 2000-ci il yazdığım “Nəvidi Azərbaycan””Yeni Azərbaycan” qazetləri və “tribun” jurnalında dərc olunan məqaləmdən bəzi statlar gətirərək, Şumali Azərbaycan cumhuriyətinin tarixi Azərbaycan toprağı olduğunu vurqulamaq istərdim. Azərbaycan aydınlarının milli kimlik böhranın səbəblərini aşağıdakı kimi sıralamışdım.

-       Dil və tariximizin təhrifi

-       İdeolojik basqılar

-       Hakimiyət mübarizəsi

-       Ərazi parçalanması

-       İqtisadi ayrı seçkilik nəticəsində mali böhran.

Hər şehdən öncə siz və sizin kimi milli kimlik böhrani geçirdən soydaşlarımızın o məqaləni oxumasının müsbət təsir göstərəcəyinə az da olsa inanmaqdayam. Ama burada bəyan etmək istədiyim məbhəs 4-cü sıradakı “Parçalanma” bölməsindən yola çıxaraq Şumali Azərbaycanın əsli Azərbaycan toprağı olduğunu tarixi sənədlərlə sizə göstərməkdir. Bəlkə elmin bəyan etdiyi dil ilə sizdə gərçəkləri görüb doğru yola qayıdasız. Çünki, eşitdiyimə görə siz, təkcə Pars tv-də deyil fürsət

3

tapdığınız bütün imkanlardan, o cümlədən paltalk otaqlarında da baltanı öz ayaqıza vurmaqdasız.

O məqalənin “ parçalanma” bölümündə Azərbaycanın hududları və 500.000 Km² tarixi topraqlarımızın aydınlaşması zərurəti aydındır. Orada dərc etdiyim və aşağıda adlarını çəkdiyim əlimdəki tarixi/coğrafi əsrlərin hamısında, bugünkü Şumali və Cənubi Azərbaycan şəhərlərinin adı çəkilərək hududlarımız təyin edilmişdir. Bu qaynaqlarda Azərbaycanın hududları, Ərakdan Dərbəndə, bəzən Cəzirədən (Kərkük) Xəzərana, Reydən Sərirə, İrəvan xanlığına, Həmədan- Zəncan- Gəncə- Bərdə- Təbriz- Marağa- Şirvan və Ərdəbil adları bir yerdə çəkilmişdir. Aşağıda qeyd elədiyim bu orijinal mətinlər əminəmki olduğunuz yerdə tapılar, oxumağınızı, ama ön yargısız oxumağınızı uygun görürəm.

-       İstəxri-nin, hicri qəməri 240-ci ildə yazdığı “Məsalik əl məmalik”

-       İbni Hövqəl-in, hicri qəməri 267-ci ildə yazdığı “Surətül Ərz”

-       Əhməd ibni Əbu yəqub-un, hicri qəməri 278-ci ildə yazdığı “Əlbələdan”

-       Müəllifi bilinmiyən, katibi isə Əbul Müəyyid olan, hicri qəməri 372-ci ildə yazılmış”hudu əl aləm”

-       İbn əl Əsir-in, hicri qəməri 628-ci ildə yazdığı “Əlkamil i fil tarix”

-       Həmdullah Müstofi-nin, 740-ci ildə yazdığı “ nəzhət ül qlub”

-       Osmanı imperatorluğunun 16 və 18- ci əsirlərdə yazdırdığı Azərbaycanla bağlı “icmal və təfsil” dəftərləri.

2-    İran haradır

Əziz dostum, dəyərli alim, hüquqşünas sayın İsmail bəy Hadi-nin varlıq jurnalındakı “İran bir ölkə olaraq tarixdə varmı” yazısına müsahibdə geniş yer ayrılmışdı. Arya ırqçılığı dayrəsindən eşyi görəmiyən və İran adı altında bu rasist təfəkkürü sürdürməyə çalışan programda, Hadi bəyin yüksək elmi mahiyətli yazısına hücumları bir yandan gülməli, o biri yandan isə ağlamalıydı. O məqalədə tarixi sənədlərə dayanaraq, Şiubiyədən Firdovsiyə, islamdan öncə və sonrakı sənədlərə toxunaraq, bugünə qədər təhlilin nəticəsində “İran” adı altında tarixdə bir ölkənin olmadığı sübut edilmişdir. Bunu qaralamaq üçün dəridən qabıqdan çıxan Müşiri və Ərəsi-nin həqiqətləri inkar edən dodaqlarının, əsəbiyətdən titrəməsi gülməli, heç bir elmi dayanağı olmuyan sözlərlə bu ölkəni sübuta çalışmaları ağlamalıydı. Şah İsmailin İran dövləti adı altında tac qoyduğuna geniş yer ayıran bu alimlər, geçən min ildə Türk sülalələrin bugün İran adlanan ölkə də daxil olmaqla bütün bölgədə hakimiyətini görməməzlikdən gəlmələri utandırıcı idi. O dövürdə ulus dövlət deyil, din qınında sülalə dövlətlərinin hakimiyətini inkar etmək zəfinə düşərək, fəlsəfə toxumağa çalışdılar. Iki Türk sülalə dövlətləri olan Səfəvi- Osmanlı savaşlarınının Şiə-sünni toqquşması gün kimi aydınkən onu,

4

İran- osmanı müharibəsi adlandırmaları, ancaq tarixdə olmuyan

 “İran” dövlətini millətə sıramaq məqsədi güdürdü.

Dəfələrlə yazıb- dedyim kimi tarixdə nə İran nədə Turan diyə bir ölkə olmayıb. Sayın Ərəsi bəydən soruşmaq lazimdir ki, bu İran dövlətinin qədim hüdudları haraymış. Yuxarıda qeyd etdiyim tarixi sənədlərdə

Azərbaycanın hüdudları açıqca bəyan edildiyinə görə deməli belə bir qədim ölkə olub və bügündə var. Sən bir tək sənəd göstərki, onda” İran” adı altında bir ölkənin hududları yazılmış olsun, bizdə qəbul edək.

3-    Türk kimliyi və Qarabağın nəcatı

Varlıq jurnalının bütün sayılarında, özəlliklə müharibə illərində Qarabağ  məsələsinə geniş yer verildiyi inkar edilməzdir. Tehranda olduğum o illərdə Qarabağla bağlı yazdığım çeşitli yazılardan əsas məqsədim, Azərbaycanlılarda Türklük şuurunu yüksəltmək və birinci gündən inancım olan güc tətbiqi ilə Qarabağı azad etmək olmuşdur. Geçən 20 ildə deyişən şərtlərə baxmıyaraq aparılan müsalihə və müzakirələrdə bu nəzəriyənin əyani sübutudur. Buda aydındər ki, bu milli savaşda bizim qarşımızda duran əsas quvvə Fars-Rus və Erməni birliytidir. Demək ki, məsələyə geniş zaviyədən baxmaq məntiqi siyasətin icabidir. 1990-92 illərində böyük çətinliklərə düşsəmdə “Məhəmməd Səid Ordubadının” qanlı sənələr kitabı və “Almas Ildırımın” seçilmiş şeirlərini ərəb əlifbasında tənzimləyib çap etdirməkdən əsas məqsədim, qeyd etdiyim iki açılım, yəni Türklük şuurunun dirçəlişi və Qarabağın nəcati olmuşdur.

Varlıq jurnalının 1992-dəki qış sayında bu haqda, oğlum Səlcuq-a xitabən yazdığım “ Qarabağ Mərsiyəsi” adı altındakı mətləbə, Pars tv-də toxunaraq büzülən ağızları görübdə münasibət bildirməmək, qələmimə sayqısızlıq olardı. Çünki, qan içən Kuruş-u əlində bayraq edən Müşirinin, yazıda ad apardığım Türk milli qəhrəmanları və imperatorluqlarını inkar dili ilə oxuyan Ərəsiyə qoşularaq “vah vah bunlarki vəhşi-çaqqı keşdir deməsi” mənə yox millətimizə əhanətdir. Çünki, Müşirinin əl-qol ölçərək qanımıza susadığını görəndə, Tomrus ananın, kuruş-un kəsilmiş başını qan çamağına atan hikayəsi yadıma düşdü. Çünki, 10-15 yaşımdaykən Şah aryaçılarının, tərcümə edərək yaydığı “ Hitlerin” “ mənim savaşım kitabında” İranlıların (Fars) Alman ırqına, ikisinində“Arya”mənsubiyətinə iftixarla toxunaraq cinayət teoriləri yadıma düşdü. Çünki, milli hökümət sonrası şəhid olan 30.000 soydaşım, bugün zindanlarda qollarınıdakı  zəncir yarasının axıtdığı ürək qanının nalələri yadıma düşdü. Çünki, Ərəsi bəy utanmazcasına Müşiriyə qoşulub Erməni teroristlərini müdafiə edəndə “xaclı faciəsi” yadıma düşürdü. Çünki, xatəminin xarici işlər naziri “ mühacirani” 1998- dəki İrəvana səfərində, Ermənilərlə eyni soydan olduqlarını vurqulaması yadıma düşürdü. Irqçı Müşiriyə sözüm yox, ama, çıxışlarından sol görüş qoxusu gələn və Şah zamani zindanda yatan soydaşımız Ərəsi-yə bir nəçə sözüm var.

5

Düşünürdüm ki, bu ırqçı təfəkkürə qoşularaq, sayın Ərəsi bəyin milli qəhrəmanlarımız, Atıla, Alpaslan,Teymur, toxtamış, Fatih, Səttarxan və

Pişəvəriyə xor baxmağının dərinliklərində nə gizlənir.

Düşünürdüm ki, Varlıqdakı o mətləbdə işarə etdiyim böyük “Hun” “ Göktürk” ”Altınordu” ”Səlcuq” ”kürəkənli” “Osmanlı” və sayrə kimi dövlətləri, Müşirinin yanında oturub inkar edən soydaşımızın beynində nələr qalıblaşıb ki, onu kəsmək gücünü itirib, öz qonduğu budağı baltalayır.

Düşünürəm ki biz, millətləşmə prosində Avrupadan 200 il və Farslardan 100 il geri qalmışıq. Bu qara gündən qurtuşun təkcə yolu Türk kimliyimizi Azərbaycançılıq məfkurəsinə toxuyub, Arya ırqçılarının qarşısında özümüzdən müdafiə xətti tyaratmalıyıq. Onun üçündür ki, bütün çabalarımı, müdafiə yöntəmli milli düşüncənin yayılmasına yönəldərək ırqçı düşüncədən beynimi və beyinlərimizi arıtmağa çalışmaqdayam. O müsahibədə, mənim tarixə baxışımı öz tərəzinizdədə ölçərək faşist görüntüsü yaradan zehniyətə,  1970-də Şah-a verdiyim cavabı, sizində üzüzə vurmaq istəyirəm. Çünki, “Pan Türkist” olub Turan yaradmaq üçün “Aslan biləyi” “Şağman diləyi” “ Dədəqorqud ürəyi” lazımdır. Ama, Azərbaycanın düşdüyü bu bəladən nəcatı, əzilmiş milli qrurumuzun dirçəlməsi, talanmış milli varlığımızı qaytarılması, aclıq və sıfalətdən qurtulması “Türkçülükdür sə” mən ən böyük Türkçüyəm.

Düşünürəm ki, həzyan inacına görə öz çevrəsində Əhməd Kəsrəviyə oxşadılan Bəhram Müşirinin, Firdovsi və Şahnamə haqqında yaxında çıxaracağı kitabı oxumağınızda da fayda var. Bu barədə yeni qaynaqlar tapdığını iddea edən bu şəxsin hədəfi, dəfələrlə islah edilərək çap edilən Şahnamədə, gözdən qaçan vəya zamana uygunlaşmıyan fikirlərin, o cümlədən qadını alçaqlayan qoşmalarının islahi fikri yatmaqdadır. O kitabı oxuyaraq, 1000 ildən sonra Losanjlesdə oturub, Tus-da qazıntı aparan bu yalançıların yazdıqlarını, geçmişdə yazılanlarla müqayisə edərsən, Şahnamə və ona bənzər ırqçı əsərlərin inkişaf formulunu anlıya bilərsən. Bəlkə, bunlara inanmaqda aldanmış olduğunuda anladın. Bu rasistlərin, Türk – Ərəb və islam düşmənçiliyinin kökündə farsçılıq siaysətinin yatdığı aydındır. Bugünkü islam hakimiyətinə olan nifrətin, bu şovinistlərin səfinə qoşulmağına səbəbiyət vermiş ola bilər. Məsələyə geniş zaviyədən baxsan görəcəksən ki, o ılkədə aparılan siaysətin islamla heç bir əlaqəsi yox, bəlkə farsçılıq siaysətinin barız nümunəsidir. Inanmasan, 5000 tümənliklə Farsi sürəyaya qaldıran, tümənə parsi adı qoyan” Quran ayələrinə istinadən ana dilində məktəb istəyənləri, millətlər arasında ayrı seçgiliyə yox diyənləri zindana salan zehniyətə diqqətinizi çəkirəm”.

Böyük Rəsuloğlu  24.07.2011

Babək Azəri hüquqçu, Siyasi mücadilədə nəzəriyyənin əhəmiyyəti

Bizim bütün siaysi davranışlarımız nəzəriyyə əsasında həyata keçir. Bu hesabla demək olar, nəzəriyyə əsas, amma əməl nəzəriyyədən doğan nəticədir.
Elmi nəzəriyyə necə tərif olunur?
Biz gündəlik yaşayışımızda güman və ehtimal əsasında müxtəlif nəzəriyyələr, yəni, fikirlər yürüdüb, onun əsasında əməl edirik. Belə nəzəriyyələr elmi nəzəriyyələrdən köklü şəkildə fərqlənir. Elmi nəzəriyyə -- güman və ehtimal yerinə, müəyyən faktlara və sübutedici sənədlərə əsaslanaraq yaranır.
Bir elmi nəzəriyyənin doğru olduğuna necə şübhə etmək olar?
Bir elmi nəzəriyyənin doğru olmadığını sübut etmək üçün iki yol var:
1.Bir elmi nəzəriyyə iki əsas hissədən ibarət olur. Birinci hissə faktlardan və sübutedici sənədlərdən. İkinci hissə bu müəyyən faktlara və sübutedici sənədlərə dayanıb, məntiq üsulları ilə müəyyən nəticə almadır. Əgər biz müvəffəq olarıqsa bir elmi nəzəriyyədə alınan nəticələrin yanlış olduğunu sübut etməyə, o zaman bu elmi nəzəriyyə etibarın əldən verməlidir və onun yerinə verilən digər yeni nəzəriyyə etibarlı elmi nəzəriyyə sayılmalıdır. Və ya əksinə, digər müvafiq əməldə özünü doğrulda biləcəyinə inandığımız yeni bir elmi nəzəriyyə düşünüb ortaya qoymalıyıq. O zamana qədər ki, bir elmi nəzəriyyədə alınan nəticələrin yanlış olduğunun sübutuna qadir deyilik. O nəzəriyyəni bir elmi nəzəriyyə kimi qəbul etməliyik.
2. Əgər bir elmi nəzəriyyəni əməldə həyata keçirəriksə və əməldə nəticə nəzəriyyə ilə fərqli olsa, bu, o mənadadır ki, nəzəriyyədə alınan nəticələr düzgün deyil. Bu vasitə ilə nəzəriyyə etibarın əldən verəcək. Misal üçün, Albert Eynşteyn bir elmi nəzəriyyə əsasında iddia edirdi ki, zamanın hərəkəti yerə yaxın və yerdən uzaq olanda bir - birindən fərqlənir. Onun fikrincə, yerin yaxınlığında zaman yavaş hərəkət edir. Biz nə qədər yerdən uzaqlaşırıqsa, zamanın hərəkətinin sürəti artır. Bu nəzəriyyəni sınaqdan keçirmək üçün 1962 - ci ildə bir qüllənin altına və başına iki dəqiq işləyən xüsusi saat bağladılar. Sonra bu saatları bir - biri ilə müqayisə edəndə, gördülər ki, qüllənin aşağısına bağlanan saat zamanın yavaş getdiyini göstərib. Bu sınaq göstərdi ki, Eynşteynin elmi nəzəriyyəsi doğrudur. Əgər bu sınaqda alınan nəticənin nəzəriyyə ilə təzadı olsaydı, o zaman, o nəzəriyyə etibarın əldən verəcəkdi. Əlbəttə, bunun bir başqa cəhəti də var. Nə zaman ki, bir elmi nəzəriyyə sınaqdan keçirilir və əməlin nəticəsi nəzəriyyənin düzgün olduğunu sübut edir, o zaman elmi nəzəriyyə danılmaz fakta çevrilir.
Siyasi nəzəriyyənin özəllikləri
Siyasət sahəsində xalis siyasi nəzəriyyə yoxdur. Hər bir siyasi nəzəriyyənin dalında müəyyən mənfəət yatır. Bu mənfəət fərdi, qrup və ya milli mənfəət ola bilər. Hər bir siyasi fikir nə qədər milli mənfəəti nəzərə alarsa, onu fərdi və qrup mənfəətindən üstün tutarsa, o nəzəriyyə bir o qədər humanist və millətin xeyrinə olan nəzəriyyə sayılır. Əksinə, hər hansı nəzəriyyə fərdi və qrup mənfəətlərinə üstünlük verərsə, o, bir o qədər opportinist və qeyri - insani nəzəriyyə hesab olunar.
Siyasət sahəsində opportinizmi humanizmdən necə ayırmaq olar?
Bu işə nail olmaq üçün biz təcrübədən faydalanmalıyıq. Çünki nəzəriyyənin necə olduğu əməldə üzə çıxır. Biz siyasətdə nəzəriyyə ilə bağlı fikri yürüdəndə əsas məqsədimiz toplumun idarə sistemidir. Dünya səviyyəsində toplumun siyasi idarəsi ilə bağlı müxtəlif nəzəriyyələr verilib, ancaq qərb ölkələrində hakim olan idarə sistemi uğurlu olduğun isbata yetirib. Qərbdə hakim olan siyasi sistemlərin 4 əsas təməli var. O təməllər bizim milli azadlıq mücadiləmizin də siyasi nəzəriyyəsində əsas sayılmalıdır. Bu elementlər aşağıdakılardan ibarətdir:
1.Milli hakimiyyət
Tamam təcrübələr nişan verir, bir millət ki, öz milli müqəddəratına hakim olmayıb, o, daim faciəli durum yaşayır. İran təki yerdə azərbaycanlıların milli hakimiyyətinin olmaması, o mənadadır ki, azərbaycanlılar hakim millətin, yəni farsların müstəmləkəsi kimi yaşayacaq.
2.Mənfəət
Gərək hər hansı bir siyasi nəzəriyyədə millətin mənfəəti əsas götürülə. Elə bu günkü dünyada da şahid olduğumuz kimi, müxtəlif ölkələr əxlaq üsullarının əsasında yox, mənfəətləri nöqteyi - nəzərindən əməl edirlər. Misal üçün, İranda 10 - cu dövr prezident seçkilərindən sonra İran rejiminin silahlı qüvvələri, xüsusən, fars məntəqələrində vətəndaşlara qarşı ağlagəlməz vəhşiliklər törətmişdirlər. Ümumi halda fars təşkilatları və bizim bəzi milli fəallarımız farsların hərəkatına "qoşulma nəzəriyyəsini" müdafiə edirdilər. Onların bu nəzəriyyəsində əxlaq üsulu əsas amil sayılırdı və bu əxlaqi sualı ortaya çəkirdilər: Necə ola bilər ki, fars məntəqələrində günahsız insanları öldürürlər, amma azərbaycanlılar susublar? Amma onlar izahat vermirdilər, azərbaycanlıların yaşıl adlı fars hərəkatına qoşulması azərbaycanlılara milli müqəddəratı həll etmək baxımından hansı mənfəəti verəcək?
3.Demokratiya
Demokratiya ilə bağlı bütün təcrübələr nişan verir, bir toplumda ki idarə sistemi qeyri - demokratikdir, o toplum çox faciəli duruma məruz qalır. Onun bariz nümunəsi İranda hakim olan vilayəti - fəqih siyasi sistemidir ki, ancaq İranda yaşayan millətlərə yox, əslində dünya ictimaiyyətinə böyük başağrısı olub. Elə bu səbəbə görə, Güney Azərbaycanın Milli Azadlıq Hərəkatında demokratiya əsas amillərdən sayılır. Elə bu səbəbə görə, hər hansı bir nəzəriyyə nə qədər milli don geyinsə, əgər qeyri - demokratik olsa, onunla kəskin formada müxalif olmalıyıq. Misal üçün, bir neçə nəfər milli fəallardan heç bir demokratik qayda - qanunlara uyğun olmadan özləri yaratdığı müəyyən bir bayrağı Güney Azərbaycanın milli rəmzi kimi təqdim edirlər. Belə qeyri - demokratik nəzəriyyələrə Milli Azadlıq Hərəkatımızda yer verilməməlidir. Bu növ düşüncələr yerindəcə tənqid olunub, təcrid edilməlidir.
4.Elm
Bildiyiniz kimi, qərb ölkələrində iqtisadi artım və inkişaf elm və texnika vasitəsi ilə mümkün olub. Elə bu səbəbə görə, nəzəriyyədə elm amili əsas cəhət sayılır. Misal üçün, İranda yaşıl adlanan hərəkatın rəhbəri Mirhüseyn Musəvinin əsas məqsədi İranda vilayəti - fəqih sistemin qoruyub, bununla da Xomeyninin bir vaxt hakim olduğu parlaq dövrünə qayıtmaq istəyirdi. Vilayəti - fəqih məfkurəsində elm və təxəssüs yerinə, iman əsas götürülür və müəyyən ruhanilər hakim elita sayılırlar. Hər hansı bir nəzəriyyə ki, elmə qarşıdır, bu, o mənadadır ki, bizim Milli Azadlıq Hərəkatımıza qarşıdır. Elə bu səbəbə görə də, bizim Milli Azadlıq Hərəkatımızla farsların yaşıl adlı hərəkatı arasında bir qırmızı xətt var.
Millətin maariflənməsi deyəndə nə başa düşünürük?
Elmi araşdırmalar nişan verir ki, hər hansı bir ölkədə iqtisadi inkişaf və artım millətin maariflənməsinə səbəb olur və toplumun siyasi bilgisini artırır. İqtisadi artım, yəni, sənəti məhsulların istehsalının artması səbəb olur telefon, faks, bilgisayar, televizorun toplumda sayı artsın və informasiya geniş yayılsın.İqtisadi inkişafdan məqsəd toplumda elm və texnikanın səviyyəsini qaldırıb, savadlıların və ali təhsil alanların sayı artıb, adamların cismi və ruhi sağlığı yaxşılaşıb, yeni idarə üsulları toplumda hakim olub və s. Bu ad aparılan amillər iqtisadi inkişaf adlanır və toplumun maariflənməsində əsas rol oynayır. Bu hesabla Güney Azərbaycanda toplum həqiqi mənada o zaman maariflənər ki, milli hakimiyyət bərpa olunub iqtisadi inkişafa və artıma səbəb olar. Biz milli azadlıq mübarizəmizdə insanların maariflənməsindən söhbət edəndə, əsas məqsədimiz ondan ibarətdir ki, millətimizdə bu qədər şüur ola ki, millətçi elitanın rəhbərliyin qəbul edə. Millətçi elitanın da öz yerində belə bir vəzifəsi var ki, Güney Azərbaycanda siyasi narazılığın təmsilçisi olmaq üçün düzgün cəhdləri həyata keçirə.

Brüssel (Brüksel) Dialoq Toplantısından sonra yerdə qalan 5 sorğu! – Eldar Qaradağlı

1. Çox saylı Amsterdam toplantısından sonra az saylı Brüssel Toplantısına necə baxmaq olar?
2. Bu iki ardcıl toplantının bir-birindən fərqliyi nədədir?
3. Bu iki toplantının Azərbaycan Milli Hərəkatına qazancı oldumu?
4. Bu iki toplantıdaki düşüncə toqquşmasının özülündə taktiksalmı yoxsa stratejik görüşlər yatıbdır?
5. Amsterdam və Brüssel toplantılarında Azərbaycanın diaspora və lobbi proqnosları oldumu?

Çox səsli Amsterdam Toplantısının ardınca səssiz Brüssel toplantısı da Azərbaycanın milli-siyasi tarixinə qovuşdu. Ancaq ortada qalan bir çox sorğu oldu. Bu yazının amacı qıssa və konkret olaraq bu sorğuları yanıtlamaqdır.
1. Çox saylı Amsterdam toplantısından sonra az saylı Brüssel Toplantısına necə baxmaq olar?2. Bu iki ardcıl toplantının bir-birindən fərqliyi nədədir?3. Bu iki toplantının Azərbaycan Milli Hərəkatına qazancı oldumu?4. Bu iki toplantıdaki düşüncə toqquşmasının özülündə taktiksalmı yoxsa stratejik görüşlər yatıbdır?5. Amsterdam və Brüssel toplantılarında Azərbaycanın diaspora və lobbi proqnosları oldumu?
Sorğu 1:
Çox saylı Amsterdam toplantısından sonra az saylı Brüssel Toplantısına necə baxmaq olar?
Brüsseldəki havanın Amsterdama görə çox aydın və net olmasının altını cizirəm. Çünki, Brüssel tam anlamıyla dialoq toplantısı deyildir. Amsterdamda gün qonusu dialoq idi. Brüsseldə Amsterdamın əmirlərinin həyata keçirilməsi ilk və son söz idi. Başqa sözlə desək, Amsterdam daha çox geçə oduna gedənlərin toplantısı, Brüssel isə, səhər yola çıxanları qatarı idi. (Atalar sözü: Gecə oduna gedən çox olar, səhər bir açılsın görərik kim gedər, kim qalar!) Brüssel Toplantısının iradəsinə görə, Amsterdam toplantısının 12 madəlik sonuc bildirisinin bir daha danışıqlara verilməsi anlamsız idi. Bu üzdən Brüssel Toplantısının fonksiyonunun Amsterdam ardı olması da, yalnız mekaniksəl anlam daşıyırdı. Belə ki, Bir yeni quruluşun yaranması Brüsselin gündəmində dayanmışdır. Bəzi qurumlar və şəxslərin Büresselin dialoq toplantısı qalması arzusu bu üzdən boşa çıxmışdır. İnhisarçılıqla mübarizə(!?) adına, gəlməyənlər də var idi. Bu qurum və şəxslərə olan sayğımızı bir daha vurğulamaqla Büresseldə olmamaqlarını yalnış bir alğılama hesab edirəm. Bu dostların anti inhisarçı fiqorlarının arxasında ciddiyyəti olmayan məqamlara toxunmamaqdan keçmək olmaz. Yaxına gəlib işin bir tərəfindən yapışmaq yerinə uzaqda durub ələşdirmə tərzilə bir yerə varmaq olmaz! Çoxu millətçilərdən olan bu dostların öz qurumlarına aşırı həssas olmaqları heç belə doğru deyil. Amac partiyaçılıq, qurumçuluq deyil. Ortada əsarətdə olan bir millət varsa, qutsal olan yalnız amacdır. Bu böyüklükdə dərdi duyaraq birlik çabalarına dal çevirməyin mənasını anlamaq mümkün deyildir. Bu dostlarin Brüsseldə olmamasının təməlində gizli bir önyayğını da duymaq olar. Onlar belə düşünürlər ki, kimsələrin təsiri altında qalacaqlar vəya kimsələrin böyüməsi üçün arac olacaqlar. Burada bir sorğu ortaya gəlir. Belə ki, içimizdən olanların böyüməsini əngəlləməklə hansı qurtuluşdan söz açmaq olar? Əcəba, vaxtıyla Dr. Çehrəqanlını sıradan çıxarmağa çalışanların suyu kimin arxına axdı? Bugün Dr. Çehrəqanlı çəkilib evində oturubdur. Bu, yoxsunluğun xeyrini kim gördü? Yazıq o bağvana ki, qışın şaxtasından qurtulmaq üçün hər gün bağının bir ağacını baltalır.
Brüssel toplantısının kişisəl etginliklərdən qorunmasının yolu tanınmış qurum və şəxslərin orda olması idi. İnhisarçılığı bahana tutaraq Brüsselə gəlməyənlərin inhisarçı düşüncələrinə bir göz atalım: “Çün mən bir qurum kimi varam, başqa bir qurumun yaranması mənim iznimlə, mənim etginliyimlə olmalıdır. Yoxsa mən yoxam!” vəya “Güneyin bizdən nə istəyi bir yana qalsın, bizim Güneyə nə verəcəyimizi düşünməliyik!”Altı cizilmiş iki cümlənin mahiyyətinə diqqətlə baxarsaq. Düşüncədə olan bulanıqlığı aydınca görərik. Güneyin dışarıdakılardan birlik istəyinə kimsə qarşı çıxmayır. Ancaq, işə gəlincə qurum və birər səliqələrin üstünlüyü hər şeyi pozur. Nə yazıq ki, Güneyə ağıl verməkdə, məsləhət görməkdə hamı bir-birilə yarışa girmiş durumdadır. Brüssel Toplantısının qayəsi bu dağınaqlığa son qoymaq idi. Bu üzdən, hər hansı səbəbdən bu sonuca hazir olmayanların Brüsseldə yerləri boş göründü. Brüssel bundan daha qalaballıq vəya bundan daha da azsaylı ola bilərdir. Unutmamaq gərəkir ki, hədəf daşıyıcısı olan insanın dəyəri matimatik ölçülərə sığmazdır. Dünyanın ən nəhəng hərəkatının iradələrlə yaranmasını nəzərə alarsaq, Brüssel Toplantısında iradə sərgiləyənləri, milyonlar arzunun nümayəndəsi hesab etmək olar.
Sorğu 2:
Bu iki ardcıl toplantının bir-birindən fəqliyi nə old?
Amsterdam toplantısı qapalı siyasi taktikalar meydanıydı. Amsterdam toplantısının hədəfi yalnızca dialoq olduğu üçün, ortada var olan gizlilik açılmadı. Amsterdamdaki 12 maddəlik ortaq bildiri kağız üzərindən irəli getmədi. Bu üzdən, işdə və əməldə nə kimi ayrıntıların yaranması da qapalı qaldı. Həmin bildirinin Brüsseldəki görəvinin icraçı olmasıyla başlayan çeşidli yozumlar da aydınca görünməyə başladı. Belə ki, Amsterdamda olan ortaq maddələrin Brüsseldəki yozumu dəyişik formalar aldı. Sadə anlamla desək Amsterdamdaki qazanın Brüsseldə qapağı açıldı. Amsterdamda sakin və səssizcə toplantının ortağlığına üstünlük verən gənc düşünürlərin brüsseldəki ulusallıq həssasiyyətləri üzə çıxdı. Amsterdamda iki taktikanın bir arada olmasını düşünənlər, Brüsseldə bunların taktika deyil, stratejik yöntəmli olmasını dərk etdilər. Azərbaycan mərkəzli türkcü düşüncə və İran mərkəzli federal Azərbaycan görüşləri iki qaçırılmaz düşüncə kimi qarşı-qarşıya durdu. Bu sürəc tam toplantınin bir gününü aldı. Sonunda isə, mühafizəkar solçu azərbaycançılıq və çağdaş gənc türkçü azərbaycanlılıq arasında olan düşüncə ayrıntısı aydınca üzə çıxaraq mühafizəkar solçu azərbaycançılıq qurumun dözümsüzlüyü ilə sona çatdı. Brüsseldə bu iki çeşidli düşüncənin barış ortasını axtaranlar böyük əziyyətlərə qatlansalar da, nə yazıq ki, uğursuz qaldılar. Bu ara, Əhməd Obalı bəyin uzun sürəcli TV çabalarının ardından Brüsseldəki tər dökməsi də, mühafizəkar soydaşlar tərəfindən yanıtsız buraxıldı. Bu soydaşların aşırı istəklərindən yalnız kiçik bir bölümünə toxunuram: Bu soydaşların kiçik bir qurum olduqlarına baxmayaraq, hər işin başında olma səyləri, yeni yaranacaq quruma beyin olmaq istəkləri ilgi çəkən idi. Bu soydaşların idialarına zidd olan amatorca bir davranışa işarə etmək məqsədə uyğundur: Seçimlərə aday olma zəmanı, hərkəs özünü vəya adayını tanıtarkən, bu dostlar tərəfindən toplantıya qatılmayan iki soydaşın adaylığı irəli sürüldü. Demokratlığa hayqırı olan bu davranışa etiraz edən toplantı ortaqları adaylıq elan edən şəxs tərəfindən dəli-nəsihətə və qarşı etiraza məruz qaldılar. Toplantı bu totalitar tərzə yol verməyincə bu qurumun toplantını tərk etməsi anlaşıldı. Sözsüz ki, belə davranışlar nəticəsində, toplantıda ağır və olumsuz hava yaranmış oldu. Ancaq, toplantının yüksək iradəsini bu oyunlar poza bilmədi. Toplantı önünə qoyduğu amaca doğru irəlilədi.
Sorğu 3:
Bu iki toplantının Azərbaycan Milli Hərəkatına qazancı oldumu?
İlk başda deməliyəm ki, mən toplantınin iki-üç və hətta neçə aylar ertələnməsindən yanaydım. Səbəbim çox aydındır. Belə bir gərəkən qurumun yaranmasının geniş milli-siyasi kadır tələb etməsini görməməzlikdən gələrsək böyük yalnışlıqdayıq. Brüssel toplantısının daha dayanacaqlı və uzun ömürlü sonuc verməsi üçün təcrübəli və çevrəli milli-siyasi aktivlərin bir araya gəlməsi gərəkirdi. Brüssel buna nail olmadı. Bunun nədəni isə, anlamsız tələskənlik idi. Hal buki, biraz xoşgörü, biraz özveri və bu yolun ağır daşları olan milli-siyasilərin ortaqlaşmasını sağlamaqla bu amaca əl tapmaq çox asan olardı. Nə yazı ki, başda Əhməd Obalı bəy olmaqla bu önəmli işi irəli götürənlər diqqətsiz davrandılar. Nədən Obalı bəy? Burada kimsənin sevinməsinə yer yoxdur. Obalı bəyin son illərdəki aktivliyinin Azərbaycan Milli Hərəkatına olumlu etgisini kimsə dana bilməz! Bu qardaşımızın istər Günazda, istər gənəl alanda verdiyi milli mücadilə hər müddəi üçün bir örnək olmalıdır. Sözsüz ki, Obalı bəyin haqqını verməklə kimsənin haqqı əlindən alınmır. Ancaq, bir misal var ki: “Yalnız ölülər yalnış yapmazlar!”. Yaranmış qurumun /Güney Azərbaycan milli Azadlı Cəbhəsi/ yönətim qurulunun 11+2 əsli və əvəz edici tərkibinə bir tablo kimi baxarsaq işimizin nəqər zor olmasını görəcəyik. Burada kimsəni kiçitmək kimi niyyətimin olmadığını vurğulamaq zorundayam. Bu tablonun içində daha təcrübəli və milli yöntələrə tanış olan bir çoxlarının yeri boşdur. Bu isə, gəlməyənlərin suçudur. Gəlib, çırmalanıb iş görənlərə eşq olsun!.
Brüssel toplantısının ən böyük qələbəsini, onun hədəfə doğru irəliləməsi oldu. Umaram, Brüsseldən çıxan iradənin məhsulu uzun sürəcli olsun. Bu yolda GAMAC öndəliyinin üzərinə düşən çox işlər vardır. Görüşlər, ilişgilər və yeniliklərə yol açmaq bunlardan biridir. Amsterdam və Brüssel kimi dəyərli toplantıların dəvamı üçün sürəkli və ardı kəsilməz dostluq və soydaşlıq ruhu gərəkir. “Biz yarandıq, bir qurum olduq. Kim istərsə, bizə gələr, kim istəməzsə, bizdən deyil.” Kimi əski və yıxıcı zehniyyətlərin bir dəfəlik gömürməsi lazimdir. Belə xəstə zehniyyətlərin yox olması üçün, saxta olmayan plüralizmin gərəkir. Bu yolda, GAMAC-ın Yönətimində yerləşən gənc beyinlərin üzərinə ağır yük düşür. İnanıram ki, gənc beyin sahiblərinin bu yöndəki çabaları sonucsuz qalmayacaqdır.
Azərbaycan Milli Hərəkatının sınırlı ideyasının sınırsız olduğunu hərkəs bilir. Sadə deyimlə, Güneydə, Azərbaycanda, Türklükdə sınırlı olan bu hərəkatın amacını dünya üzərində axtarmaq gərəkir. Azərbaycan Milli Hərəkatının qaynağı və mərkəzi Güneydir. Amma bu hərəkatın fikir sınırı gündən-günə Güneydən çıxır və dünyalaşır. Bu isə, Güneyin və İran adlanan bölgənin talei üçün təkcə yoldur. Açığı, Azərbaycanın Güney sorunu İran içi sorun yox, kürəsəl sorun olmalıdır. Bu, bir bəşəriyyət savaşıdır. Keçmiş 30 ildə, dünyanın iradəsi Güney Afriqa Apartaydını diz çökdürdü. 20-il öncə, Rus sevit sistemi, ardıca federal Yoqoslav klonisi düyna gücü ilə, darmadağın oldu. Bu olaydan sonra, yeni-yeni özgürlüklər meydana gəldi. Ancaq, sona qalmış sümürülənlər arasında hələ də, Biz varıq. Biz, bir dünya varlığı olaraq vəhşilik boyunduruğunda qalan acı gərçəyik. Bizim də, insanlıq haqqımız bir dünya varlığıdır. 35 milyonluq bir toplumun bütün haqlarında uzaqda tutulmasının adını ölkə içi problem adlandırmaq olarmı? Biz, Azərbaycan Milli Hərəkatı,nın dışarı qolunu yaratmalı, onu dünyanın ən dərin siyasət qatmanlarına yendirməliyik. Bunun üçün DAK-lar var, Şuralar var, Partiyalar var, Dərnəklər var, İnsan və milli haqları qoruyan örgütlər var vb. Bunlar varkən, bunların gücünü bir ayara toplayan bir Cəbhənin oluşmasının bu millətə nə ziyanı ola bilərki! Amsterdam və Brüssel bu önəm üçün tariximizə damğasını vurdu. Bunu bacardımı, bacarmadı? Söz qonusu işin niyyətindən gedirsə, bacardı diyə bilərik. Yoxsa, söz qonus, olumsuz nöqtələrin böyütməsilə umudsuzluq yaratmaqsa, onda xəstəliyin dərmanını başqa yerdə aramaq lazimdir!
Amsterdam və Brüssel Azərbaycan Milli Hərəkatının kürəsələşməsi üçün atılan bir addımdır. Kaşki, bu addımlara uğur qatmaq yolunda, Panfaşizmin çəngəsindən uzaqlaşan tanınmış milli-siyasi çəxslər də sorunluluq qəbul etseydilər.
Sorğu 4:
Bu iki toplantıdaki düşüncə toqquşmasının özülündə taktiksalmı yoxsa stratejik görüşlər yatıbdır?
Sözsüz ki, çağdaş Azərbaycan Milli Hərəkatı gənc bir hərəkatdır. Azərbaycanın heç bir tarixsəl qalxışında bugünkü ana fikir axını görünməmişdir. Türk tanıtımı, Azərbaycan Türk Millətinin keçmiş siyasal-sosial ayaqlanmalarında unudulmuş yöntəm olmuş sa da, bugün onun ən sarsılmaz və dəyişməz incisi olmuşdur. Azərbaycanın tarixinin bir bütöv olduğunu gözdən atmamaqla yanaşı Türkmənçay Anlaşmasından sonra bütünlüyünü darbalara vermiş bu tarixin çeşidli – Güney, Quzey, Qarayazı-Borçalı, Dərbənd-Həştərxan, Qarabağ-İrəvan vb.- yöntəmlərini də unutmaq mümkünsüzdür. Özəlliklə, bu arada 200 ilə yaxlaşan bir Güney və Quzey tarix detalları ortadadır. Güney tarixində farsçılıq gələnəyinin böyük alanda yer alınmasını nəzərə almadan bilimsəl baxışa yiyələnmək mümkün deyildir. Bu, siyasal və kültürəl axının Çaldıran yenilgəsindən günümüzədək çəkilməsini gözə alarsaq millətimiz üzərində 500-illik bir basqının olmasını görürük. Çaldıran yenilgəsinin ən iki acısı olan – siyasi mərkəzin Azərbaycandan daşınması və iki qardaş dövlətin din üzündən milli varlıqlarını itirməsilə yanaşı qanlı düşmən durumuna düşməsi- hələ də irqçı düşmən tərəfindən propakanta hədəfi kimi qalmaqdadır. Son 20-ildən üzü bəri Dr. Zehtabi kimi millətçi qocamanların çalışması və gənc kəsimin böyük özveri göstərməsi görünməkdədir. Bu qıssa zaman içində, millətimizin bilimsəl görüşləri olduqca geniş alan almışdır. Artıq, Məşrutə, Xiyabani, Pişəvəri, 29-Bəhmən, Xalq müsəlman kimi kütlə ayaqlanmalarına duyğusal deyil, məntiqsəl araşdırmalar yapılmaqdadır. Həmin yeni baxışların sonucu olaraq May(Xordad) 2006 “Azərbaycan Ulusal Ayaqlanmasına” deyinmək olar. Türkçülük təməlləri üzərində millətimizin milli istiqlal və qurtuluş arzularının tərcümanı olan gənc Güney “Azərbaycan Milli Hərəkatı” yeni çağımızın ulusal inanc hərəkatı olmuşdur.
Ancaq, milli yöntəmdə nəqədər irəliləmə olsa da, üzülərək etiraf etməliyik ki, hələ də, bəzi mühafizəkar sol düşünürlərin bu dəyişikliği qəbul etmə səviyələri donuq olaraq qalmaqdadır. Bunlar üçün, milli-siyasi söyləm, keçmişdəki sol dialoq anlamı kimi alqılanır. Bu dostların dialoqdan anladıqları yalnız sinif və ictimai qatlar çərçivəsində qalmaqdadır. Onlar, 40-50 illik dərin sinif və siyasi təcrübələrinə dayanaraq, gənc milli düşünürlərin saf, təmiz duyğularından istifadə etmək hiləsi irəli sürürlər. Bu robotlaşmış siyasətin altında həm də dərin mənəmlik psikolojusu yatmaqdadır. Özlərini hərkəsdən savadlı, ağıllı, üstün və elit sanan bu cənabların ilginc iddialarından bir örnəyə baxalım: “Mən bir keyfiyyətəm, minlərcə kəmiyyətdən üstünəm. Mən kəmiyyətlərlə uğraşmaqla dəyərli zəmanımı boşa xərcləmərəm!!”. (eyn ifadələr!) Belə düşünürlərə görə, millət anlamıyla kütlə anlamı eyniləşir. Millət kütlə kimi alqılanır. Savadsız, əzgin və özünü tanımaz kütlənin seçim haqqı yoxdur. Yalnız elit düşünər və lider olar. Bu üzdən, düşünür millətdən üstün dayanan aristokratdır!
“Xordad/may” ayaqlanmasından sonra “Azərbaycan Milli Hərəkatı”nın təməl görüşünü oluşduran, Özgür, Bağımsız və Azərbaycan Mərkəzli Türkçü düşüncə özülü daha aydın görünməyə başladı. İrqçı fars dövlətin isə bu tavana qarşı grişimi qat-qat sərtləşdi. Rejim üçün ən qorxunc olay Azərbaycanda yayğınlaşmaqda olan türkçülük və türk yöntəmlikdir. Rejimin bu haqdaki tutumu olduqca doğaldır. Ən azından buna görə ki, var olan irqçı rejim Azərbaycan ayaqlanmasını özü üçün son fəlakət hesab edir və hesabında da yalnış etməyir. Demək, Rejimin Azərbaycana qarşı düşmənçiliyi bəllidir. Ancaq doğal olmayan üzücü bir görüş də ortada vardır. İrqçı dövlət sisteminin 10-cu seçgilərilə başlayan yeni bir rejim içi güc dava ilə yanaşı Güney Azərbaycanın da gündəmində milli-siyasi altirnativləşmə sürəci özünü göstərdi. Rejimin var olan iki rəqib qanadından daha pisinin seçilməsilə haqlı etirazlar baş qaldırdı. Təbriz başda olmaqla Azərbaycan bu mərkəzçi ayaqlanmağa qatılmadı. Başqa anlamla Azərbaycan türklüyü gec bulduğu öz yöntəmini əlindən buraxmaq istəmədi. Azərbaycan bir daha irançılıq yolunda həzinə verməyəcəyini bəlli etdi. Azərbaycan rejimin iç savaşına deyil, öz milli savaşına hazir olacağını göstərdi. Belə olan halda, özümüzdən olan keyfiyyətçi(!) mühafizəkar qələmlər, öz millətini qamçılakən, mərkəzçi Yaşıllar hərəkatına qatılmayan Aərbaycan Milli Hərəkatını geriçilikdə, təcrübəsizlikdə, bir iddə xəyalçı millətçilərin (istiqlalçıların) əlində əsir olmaqda ittiham etdilər. Bu ağalar yazdıqca Azərbaycan Milli Hərəkatı öz düzgün yolunu sürdürdü. Ancaq, bir ürək bolanma ortada qaldı. Atalar demişkən “Milçək murdar eləməz, ürək bulandırar!”
Amsterdamda fikir ixtilafları deyil, səliqə dəyişikliyidir ifadələrinin sıx-sıx qullanılmasına tanıq olduq. Brüssel bu qapalı diplomatik ifadələri üzə çıxardı. Brüssel toplantısı, Azərbaycan aktivistiləri arasında dərin təməl və stratejik düşüncə dəyişikliyinin qacırılmazlığını ortaya qoydu. Hətta daha ötəsi, Brüsseldə istiqlalçıların belə, arasında düşüncə fərqliyi aydınca göründü. Bu görüntü toplantı sonlarında daha netləşdi. Bu plüralizmdir yoxsa, millətaltı əski xəstəlik!? Buna gələn fürsətlərdə toxunacayıq.
Sorgu 5:
Amsterdam və Brüssel toplantılarında Azərbaycanın diaspora və lobbi proqnosları göründümü?
a) Diaspor
Diaspora daha çox kültürəl və sosial ağırlıqlı olan ölkə dışı vətəndaşlıq və soydaşlıq toplusudur. Gənəl kimlik anlamına sahib olan diaspora fəlsəfəsində siyasi yükümlülük təyin edici rol almamaqdadır. Siyasətin zatında var olan hücümçü ruhla diasporanı düşünmək doğru deyildir. Diasporanın doğrudan birləşdirici və toparlayıcı fəlsəfəsilə siyasətin dar qapsamını qarşılaşdırmaq olmaz. Diasporanın ideolojiklə də yaxından ilişgisi olamaz! İdeolojiya bəlli fikir dördgenində tərif olan anlamdır. Diasporanın daha çox bir milli fəlsəfə olduğunu nəzərə alarsaq, onu vahid bir millət-dövlətin öz sınırlarından kənardaki kütləsinin birləşdimə mekanizmi adlandırmaq olar. Bu üzdən, diaspora ümummilli alanda oluşan sınır dışı bir savunma çabasıdır. Buna görə, şiddətlə bütövçü və siyasətdən qaçan kültürəl və sosial meylə yönəlikdir. Diaspora təşkilatlanmasıyla bəlli dil, tarix, din, kültür, sosial birlikləri yaranar. Son illərdə Quzeydən və Güneydən gələn minlərcə ailənin məhz Azərbaycan adı altında bir araya gəlməsilə saysız dərnək, cəmiyyət və milli birliklər formalaşmışdır. Öz pərəm-parça vətənində birlikdən yoxsun qalan bir millətin çeşidli kültürlər basqısında fərqlənmiş psikolojisini yalnız Vətən sevgisi altında bir arada saxlamaq olar. Son illərdə, dar və cahil amaclar üzündən siyasi görüşlərin Azərbaycan Diasporasına girməsinin və alanın siyasiləşməsinin şahidi olmaqdayıq. Elə bu üzdən, Azərbaycanın ümummilli maraqlarının zədələnməsini, dərin çatlamasını görürük. Sadə bir sözlə, diaspor varlığı ilə lobbiçilik anlamını dəyişik tutanlarn üzündən formalaşmaqda doğal sorunlar yaşayan diyasporumuzun durumu irəli getməkdənsə, geri dönüş yaşamaqdadır. Belə davranan soydaşlar, bu dərk etməlidirlər ki, Azərbaycan diasporunun siyasi yöntəm alma gücü və mahiyyəti yoxdur. Çünki, Azərbaycanda istabilləşmiş hakimiyyət və müxalifət ilişgisinin olmamasıyla yanı-sıra, həm də siyasi durum baxımından Güney, Quzey fərqlikliyi vardır.
Çox sevindirici haldır ki, istər Amsterdam, istərsə Brüssel toplantılarında Azərbaycan diasporu qonusunda hər hansı ciddi düşüncə ortaya qoyulmadı. Çünki, bu toplantıların hədəfində Güneyin milli-siyasi hərəkatı var idi. Bu iki toplantının bütün yazılı və söyləm məntiğinin yönü Güney idi. Azərbaycan diasporunun güclü olduğunu fərz edərsək, yalnız onun bu kimi toplantılara səssiz dəstəyini düşünmək olar. Əks halda Amsterdam və Brüssel kimi tək yönlü toplantıların Azərbaycan diasporuna ziyan verici məqsəd dəyişməsini gözdən qaçırmaq olmaz.
b) Lobbi
Lobbiçilik diasporanın tərsinə bir siyasi yöntəmə malikdir. Bəzi labbi mərkəzlərinin siyasi hədəflər üzərinə örtük salmasnın məhz siyasi bir manovra olmasını da göz önünə almaq gərəkir. Lobbi bəlli bir siyasi hədəfin (İqtidar vəya müxalifət) dış qolunun propakanta gücüdür. Elə buna görə, davacıl, hücümçü və bəlli dövlət vəya millətə qarşı yönlənmiş siyasi amaclı qurumdur. Örnək olaraq dünyanın bütün siyasi alanlarında faktik güc kimi tanınan Yəhudi, Yunan, Ərməni və gedərək güclənməkdə olan Kürd lobbilərindən ad aparmaq olar. Bu qurumların daha çox diaspora mərkəzlərindən siyasi kadr güc toplamasını və onlara proffesiyonelcə yöntəm verməsini görmək olar. Diasporanın tərsinə Lobbiçiliyin ən əssas fəaliyyət dairəsi yerli siyasilərin içidir. Bu yolda üniversitetlər, elmi mərkəzlər, siyasi araşdırma məkanları, böyük ticarət alanları ən əlverişli çalışma yerlərdir. Mali sektorlarla yanaşı elmi mərkəzlərdə eyitimləşən siyasi kadrların yetişdirilməsi yerli dövlətlərin də maraq dairəsinə hizmət edir. Kürəsəl dünyanın siasal diplomatiyasında lobbi mərkəzlərinin geniş rolu vardır. Yenə örnək olaraq dünyanın ən nəhəng lobbi mərkəzi olan Yəhudi Lobbisinin Amerika siyasətində olan danılmaz roludur. Bu Lobbi təşkilatı oxtapus kimi dünyanın bütün mali və siyasi dalanlarına qol atmışdır. Amerikanın hər hansı siyasi hakimiyyətində İsrailin markası vurulmaqdadır. Bunun səbəbi isə, Yəhudi lobbisidir. Buna bədəl Amerikanın da ekonomik maraqları bu lobbilər tərəfindən qorunur. Bu haqda, həmin lobbilərə bağlı olan Yəhudi kəlan trastlara və kartellərə işarə etmək olar. Amerika üzdə İran adlanan dövlətə qarşı ambarqo uyqulayır. Həmin lobbinin himayəsində olan sınırlar ötəsi şirkətlər isə qaçaq yollarla ehtiyac olan materilları arxa qapıdan İran sınırlarına daşıyır. Bu iki başlı oyundan Amerika dövlətinin əldə etdiyi vergi və dəllalıq qazancı qat-qat artır, Lobbi isə özünə aid olan banklarını, mali qaynaqlarını sürəcli olaraq qorur. Son zamanlar İran adına iki Lobbinin ortaya gəlməsinə tanıq olmaqdadıq. Azərbaycana gəlincə, ortada hər hansı Lobbi adına bir girişim yoxdur desək yanımamışıq. Amsterdam və Brüssel toplantılarını yönətənlərin gizli zehniyyətində belə bir girişimin olmasını ümid edə bilərikmi, yoxsa…? Məncə, Brüssel toplantısının alt bilincində belə bir girişimin olması çox uğurlu istəkdir. Ancaq, Brüssel toplantısında illərini Azərbaycanın Güneyinə və bütövlüyünə verənlərin olmaması və olanlara da təmiz ürəklə yanaşılmaması üzündən milli-siyasi kadr boşluğunda olan Güney AMAC(GAMAC)-la lobbiçiliyə getmək olarmı, olmazmı? Bunu gələcək göstərəcək!
Sonuc:
Brüssel toplantısını ələşdirən bəzi sol soydaşlara görə, orada heç bir uğurlu hal yox idi. Sözsüz ki, bütün siyasi fəaliyyət və yaşam həssasiyyətlərini Azərbaycanın türkçü düşüncəsini məhv etmək yolunda qoyan bu soydaşların fikrincə Brüssel bir uğur olabilməz idi. Çünki, Brüssel bir çayxana məhvili deyil, bir iş mikanizminin yöntəmini açan toplantı idi. Bunu qazandımı qazanmadımı? Söz qonusu bu deyil. Söz qonusu Azərbaycan Türk Millətinin məhz öz inanclarına və əldə etdiyi simgə varlıqlarına dayanaraq özgür, bağımsız tam istiqlal yola addım atmasıdır. Təbiki, bu soydaşların belə yöntəmləri dərk etmə hazırlıqları yoxdur. Bu soydaşların vaxtıyla BAB, DAK, Milli Şüra, milli partilər və qurumların da yaranmasında VətənPərvər mövqeləli belə olmuşdur. Bugün də belə, sabahda belə olacaqdır. Millət öz yoluna, bu soydaşlar inkar yoluna! Bizim əlimizdə nə gələr ki!!
Bütün çalarlarıyla, Brüssel Toplantısı bir amac doğruntusunda atılan uğurlu addım oldu. Orada yaranan yeni qurumun, Azərbaycan Milli Hərəkatına nələr verəcəyini dözərək görəcəyik. Brüssel Toplantısının möhürü və damğası, Güney Azərbaycan Milli Azadlıq Cəbhəsi-dir. Bu damğanın gələcəkdə haralara vurulmasıyla Brüssel Toplantısının düzgün dəyəri ortaya çıxacaqdır. Umaram, hər hansı nədəndən Amsterdam və Brüssel toplantılarında olmayan milli qurum və şəxslərin də ürəkdən qatılımı ilə GAMAC yönətiminin çiyinindəki yük, hərkəs sarından bir milli borc kimi mənimsənsin!

GÜNEY AZƏRBAYCANA QARŞI ARTAN BASQI

ÖZƏTÇƏ 2: GÜNEY AZƏRBAYCANA QARŞI ARTAN BASQI –
IRAN YETKİLİlƏRİN MƏFKURƏSİNDƏ NƏLƏR KÖRÜKLƏNİR?

Özətçə 2-ni hüzurlarınıza sunuruq ki, bu ilin Özətçə 1-inə son-durum olaraq (Say:527/2010 ; Tarix: 04-06-2010 ), İran yetkililərinin yürütdükləri asdı-kəsdi siyasətləri ilə ilgilidir.

Bu Özətçələr arasında olan ssenari çox da fərqli olmaya bilər və onların ortaq cəhətlərinə örnəklər bunlar ola bilər: İran yetkililəri Güney Azərbaycanlıları sərbəstlik haqqından öz-xoşuna yoxsun edir; onların ilkin insan haqlarını tapdayır; Güney Azərbaycanlı vicdan dustaqlarından olunmamış suçlar üçün işgəncə vasitəsi ilə etiraf almağa şirnikmişlər. Nə isə bu Özətçədə sizə gərəkən bəlgələr hazırlamışıq ki, İran yetkililərinin hürkməkdə olmalarını göstərir və eləcə də demokratik ölkələrin İran yetkililəri ilə tutumlarında səriştəsizliyini nəzər salır. Siyasi təhlil ilə vaxtınızı almak istəməyib və elə insan haqları müdafiəsinə yetinmək istərdik, lakin bu Özətçədə bunların arasında hüdud pıxtılaşır (yayalanır). Bu Özətçədə verilən bəlgələr bunlar:
Cədvəl 1: İran yetkililərin Güney Azərbaycanlı fəallarına qıyılan basqı nəticəsində tutuqlular üzrə son-durum
Cədvəl 2: bir güvəni əsaslanmamış vicdan dustağının məktubunun tərcüməsi
Planlaşmış İlətişmələr: Cənab Əkbər Azad və xanım Zəhra Fərəczadə uğurlarında hazırlanmakda olan ilətişmələr bir həftəyə dək hüzurlarnıza sunulacaq.

Bu günki ssenaridə bir əlahəddə incəlik var ki, önəmli qonular görünməyə bilər. Bunlarda olan boyutları belə açıqlamaq olar:
Güney Azərbaycan milli hərəkətinin səciyyəsi Azərbaycanda hamı toplumsal qüvvələrin pluralizmi əsasındadır və bu mədəniyyəti ölkə üzərində başqa etnik millətlərə də ilətmək (induksiya = təlqin) üçün maraq da var. Lakin İran-mərkəzli irqçilik edən konaz qruplar ilə faz fərqi də var. Bu hərəkətin səciyyələri bunlar: Mahatma Gandinin “zorakısızlıq” və Nelson Mandelanın irqçiliyə qarşı əzmli mübarizə (lakin silahlanmadan) səciyyələrini özündə ehtiva edir; (ii) bütün uyğun qanunlara hörmət edərək ölkə siyasətinə qarışmamaq niyyəti var; (iii) sivil hüququ və insan haqlarını alqışlayıb və mənimsəmək bu hərəkətdə aparıcı rol oynaır. Bu hərəkət Əvrənsəl İnsan Haqları Bildirgəsini və buna aid olan Anlaşmaların bütövlüyünü mənimsəməkdə unikaldır. Milli fəalların idrakının dərinliyi də elə buradan irəli gəlir və onlara qüvvət olur ki, İran-mərkəzli millətçiliyin və onun xulyasında yetişən Fars dili və irqi üstünlüyünün puçluğunu aşkara çıxarda bilir. İndi daha Güney Azərbaycanda Arya irqi qondarmasına bir damcı belə rəğbət qalmamış. Buna qarşı Güney Azərbaycanda vərhovlanan (yetişən) mədəniyyətdə Azərbaycan mənafei heç bir zada ikinci dərəcəli olmaması bir möhkəm prinsip olmuş. Davamlı tələbat budur ki, Azərbaycan Türk dilinin statusu yenidən dirçəldilməli və ölkənin rəsmi dili olmalı və keçmiş illər ərzində Iran irqçiliyi tərəfindən tənəzzülə qıyılmış Azərbaycan mədəniyyətinə gərəkən qurumlar əsaslanmalıdır.
Baxmayaraq ki, Azərbaycan-Türk mədəniyyəti ölkədə min illər hakim mövqedən çıxış etmiş, bu son illərdə haşiyələnməsi nəticəsində İran irqçilik məfkurəsi əsatirinə tapınmaq ilə iftizah dərəcəsinə gəlib çatmış. Bu məfkurə ilə modernizmə uyğunlaşmaq olmur və hətta bu əsatirin gerçək olmamalarını da belə qəbul edə bilmirlər. İranın abalı-əmmaməli yetkililəri irqçı məfkurəni pişik kimi kopyə edib və dini motivlər ilə bir yeni məcun ortaya çıxarmışlar ki, orta əsrlərə aiddir ki, bir basdı kəsdi qanırlar bir də yalan toxumaq və quyruqlu böhtan ilə tələ qurmaq. İran yetkililəri və bütün İran-mərkəzli siyasi quruluşlar hamısı can-i-dildən birləşib və nüvə qudrəti olma həvəsi ilə ağızlarını sulandırırlar. Axı onlar ölkədə etnik millətlər üzərində əgəmənliklərini saxlamaq üçün nüvə gücündən hərbə-zorba kimi istifadə etməklərini son fürsət bilirlər. Eləcə də bu güc vasitəsi ilə əzəmətli və ulu olma xəyalı ilə qanadlanırlar.
Avropadan iki dənə məcun ölkəyə idxal olundu: bir idealogiya kimi irqçilik xəstəliyi və 19-inci əsrin ibtidai sosiologiya tuxumu olan Arya irqçilik məfkurəsi. Avropa bu uydurmaların kötəyini yedi və indi irqi üstünlük xulyası ən etibarsız və zəhlə tökən bir anlayış kimi qorxunc mikrob tanınır. Baxmayaraq ki, modern Farslar irqi əlamətləri avropa tipinə heç də bənzəməyir, hələ də var ki, qərb siyası şəxsiyyətləri hərdən İran irqçiliyinin dəyirmanına su daşıyırlar. Misal üçün prezident Obama “böyük İran milləti” demək ilə ölkədə o biri etnik millətləri qapazladı. Prezident Obama iş üstünə gələndən qeyri-Fars etnik millətlərə mənəvi dəstək kəsilmiş. İranın burnunu bu kimi ibarətlər ilə yelləndirmək İran irqçiliyini körükləyir.
Qərb kütlə vasitələri İran-mərkəzli hadisələri səsləndirməkdə öz jurnalizm prinsiplərinə sadiq qalmırlar və qurşanma (saxta) informasiya həqiqət yerine xərclənir. Diqqətə layiqdir ki, Amnesty International Güney Azərbaycanın milli və insani haqlarını fəalca müdafiə etməkdə ad çıxartsaydı da, indi səsi batmış.
Ölkədə etnik millətlərin təfəkkürü cür-bəcürdür və görüntü üzərində terrorist kürdlər var, çarəsizlikdən silahlı mübarizə edən bir neçə etnik millətlər də var, və məhz sivil protestlər ilə özlərindən müdafiə məfkurəsinə yiyələnmiş və ona fəxr edən Azərbaycan varlığıdır. İran yetkililəri zorakılığa zorakılıq ilə yanaşmağın köhnə ustalarıdırlar, lakin Güney Azərbaycanın qeyri-zorakı və dinc yol ilə apardığı mübarizə qarşısında olduqca aciz qalmışlar. Buna görə İran yetkililəri Azərbaycanlılar içərisində qorxu ilətmək hiyləsinə girişmiş; milli hərəkəti zorakılığa sarı sürükləmək istəyir; və fəalları silahlı mübarizəyə sarı aldatmaq istəyirlər. Hərdən yalançı adlar ilə silahlı üsyan üçün quşqurducu məqalələr də yayımlanır; yaxud adları bilinməyən şəxslərdən vicdan dustağı diyə məktub da yayımlanır ki, İran yetkililərinin işgəncəsinə məruz qalmış. Görürsünüzmü, İran yetkililəri nə tək səs-vermədə səs ixtira etmək mahiridirlər, fikirlərdə özünə qarşı silah mübarizə toxumu əkməkdə də mahir deyillərmi?
Baxmayaraq ki, İranın nüvə təhlükəsi barədə biz sükut edərik, ki yoxsa İran yetkililəri bu bəhanə ilə basqılarını bətərlədə bilər, nüvə məfkurəsi Güney Azərbaycanda dolayısı ilə özünü göstərməkdədir. Bu hazırda gedən basqılar ya bundan irəli gəlir ki, İran elə indidən özünü nüvə qüdrəti kimi gördükdən əl atıb gələcəkdəki qəddarlığına məşq edir; yaxud İran yetkililəri öz çökmələrini (çökmə = nüzul) görməyə başlamış və bu oyunları da nüzülün qasırğanın son kuşultularıdır; yaxud İran yetkililəri Güney Azərbaycanı silahlı davranmağa şeytanca sövq edirlər, necə deyərlər suyu bulandırıb balıq tutmaq istəyirlər.

Özəlliklə diqqətinizi vicdan dustağı jurnalist Əkbər bəy Azadın dosyesinə yönəltmək istərdik. Bu iki ay müddətində ağır işgəncəyə məruz qalaraq sağlamlığnı itirib və ciddi problemlərlə üzləşmişdir. Bu vicdan dustağı Güney Azərbaycan milli hərəkətində bir qocaman fəaldır və dəfələr ilə İran yetkililəri tərəfindən basqılara məruz qalmış (bax Say 407/2006 , Tarxi: 01 Noyabr 2006; və Say: 423/2006, Tarix: 10 Dekabr 2006). Bu qocaman fəallara basqı etmək ilə hətta adamda belə hiss oyanır ki, İran yetkililəri kin və nifrətini gizlətmək də istəməyir və bəlki də intiqam almaq niyyətindədir. Məhz buna görə cənab Azad indi ağır durumda və onun uğrunda İltətişmə hazırlayana dək onun sağlamlığı təhlükədə olduğunu nəzərinizə çatdırmaq istəyirik.

İndi İran yetkililəri dörd başqa fərdi sorğuda dindirmək istəyir. Yayımlanmış güvənli xəbərlərə görə 23 İyun 2010-da Tehran inqlab məhkəməsinə çağırılmış fərdlər bunlardır: (i) Məhəndis Əlirza Sərrafi, (ii) Məhəndis Həsən Raşidi, (iii) şair, yazıcı və jurnalist Səid bəy Muğanlı və (iv) yazıcı Mehdi bəy Nəimi. Bunlar 29 İyun 2010-da daha Evin həbsxanasına müraciət etmələri istənilib. Bu şexslər hamıya bəlli bilgin və samballı dinc-məramlı yazıcıdırlar. Bunların insan haqlarını müdafiə etmək üçün qabaqlarda sizə ilətişmələr göndərmişik (cənab Sərraf üçün bax: Say: 508/2008 , Tarix: 19 Septambr 2008; cənab Raşidi üçün bax: Say: , Tarxi: 28 Dekabr 2006; cənab Muğanlı üçün bax: Say: 471/2007, Tarix: 09 Dekabr 2007 və Say: 472/2007, Tarix: 10 Dekabr 2010). Yenidən dindirilmək üçün oraya çağırıldıqlarını söyləsələr də, bu hədə qorxuların nə ilə sonuclanacağı aydın deyildir.

Bütün demokratik qüvvələrə müraciət edirik ki, necə dəyərlər Arya İranı uğrunda gedən barındırmağa (appeasement = barındırma = bir ölkənin xatalı tutumuna göz yummaq) tənqidi yanaşsınlar və desinlər daha bu qədər xata yetər. Bunlar özlərini aldatmamalıdırlar və İran irqçiliyini daha bundan çox xatalarına şirnikdirməməlidirlər. Özəlliklə Amnesty Internationala səslənirik ki, öz diqqət nəzərlərini səfərbər edib və İranda gedən etnik millətləri əzməyə tutumu və Güney Azərbaycanın Türklüyünə qarşı gedən qatlaşmazlığı ifşa etsinlər. BMT-nin İnsan Haqları üzrə Ali Komissarlığına gəldikdə, siz qalan tək bir qurumsunuz ki, hamını müdafiə etmək üçün üzərinizdə mandatı Güney Azərbaycanın Türk millətini də müdafiə edesiniz. İran yetkililərinin duyuqladıgımız (duyuqlama = to detect) tuğyanlı basqılarını diqqətinizə çatdırdıq və sizə müraciət edirik ki, Güney Azərbaycanı müdafiə etməyin vaxtı indidir.


Hörmətlə
Boyuk Resuloglu

Dünya Azerbaycanlıları nın Haqlarını Müdafiə Momitəsinin Sədri

Oğus Türk, SİLAHLANMAQ

birinci bölüm

Önsöz

Bu qıssa yazıda öz görüşlerimi silah ve silahlanma qonusunda açıqlamağa çalışacağam. Men de her barış sever kişi (insan) kimin silahdan arınmış ve sevgi dolu sevinc dolu bir dünyayı bu savaş, cinayet, işqal, ve zülüm dolu dünyaya yeyleyirem. Ama Güney Azerbaycan'ı İran çekmeleri altinda can vererken görende bir Türk'e işqal altında ve rezaletde yaşamağı yaraşdıra bilmirem. İran ve Fars şevenisminin Azerbaycan Türkü ile yalnız silahla, qurşunla, işgence ile, ve tutsaqla yanaşdığını görende, bir kişiye ve bir Türk'e en doğal heqqı yanı silahlı olmaq ve silah daşımaq ve özünü savunub, öz anasından, anatoprağından, anadilinden, erdem, şeref ve namusundan mudafie etmeği daha çox yaraşdıra bilirem. Mene göre her kişinin (insanın) silah daşıma ve silahlı olmaq heqqı var. Bu heqqi ondan alan ve almağa çalışan yalnız onu öz hakimiyeti ve kontrolu altına almaq isteyen birileri olabiler. Kişinin silahlı ve silah daşımaq heqqini ondan almaq onu savunmasız ve her türlü çaresizliye açıq bıraxmaqdır. Mene göre özgür kişinin ve özünü özgür bilen kişinin silahlı olmaq ve silah daşımaq heqqı var. Amrika birleşik devletlerinin anayasasının ikinci artırısında bele yazır: A well regulated militia being necessary to the security of a free State, the right of the People to keep and bear arms shall not be infringed.
Çeviri: Özgür bir devletin güvenliğine gerekli olan yaxçı qurulmuş halk millet ordusu, milletin silahlı olmaq ve silah daşımaq haqqı önlenmemelidir.
* * * * * * * *

Bilimsel açıdan kişinin uzun gelişme ve yetişme sürecinde qalmak, qurtuluş ve savunma işleyişini (mekanizma) düşüncesel biçimde özelleşdirdikce, diş, dırnaq, yumuruq, ve tepik yerine etrafındakı bulunan ağaç, daş ve odu silah olaraq qullanılmışdır. Milyonlar il sürecinde kişi geliştikce onun oz qalma, qurtuluş ve savunma işleyişi de gelişmişdir. Butun qaralarda kişinin sığındığı ve yaşadığı kohullerde bıraxdığı izler ve yaratdığı çizgiler, yazilar ve biçimler buna güçlü ve yeterli orneklerdir. İlkel kişinin bıraxtığı ilkel qullandığı qalıntıların en onemlisi onun qalmaksal, qurtuluşsel ve savunmasal ayqıtları ve araçları olmuşdur. Doğada o biri dirilerle (heyvanlarla) ve öz türü ile yaşam yarışında onun silaha gereği vardı. Qazıbilim (arkeoloji) ve kişibilim (antropoloji) bilimleri de toplumbilim (sosyoloji) ve beceribilim (politik bilim) bilimlerinin yanında, tarixsel olarak, kişinin yaşam yarışında silahdan uzaq olmadığını onaylamakdadırlar. Doğayı ve oğelerini (ünsürlerini) öz kontrolu altına getirmek isteğinde olan kişi, öz geçimini sağlamağa, ve özünü ve sevdiklerini qorumaq isteyen kişi silahsız başarıya ulaşamazdı. Kişinin tarix öncesi ve efsanelere qavuşan söylenbilimsel (mitoloji) öyküleri onun her zaman silahlı olduğunu ve silahdan uzaq olduğu veya silahının yeterli olmadığında yenildiğini, ve yox olub, aradan getdiğinden hekayet eder. Butun ulusların sölentileri ve efsaneleri kişinin yaşam yarışında ve qalmak, qurtuluş savaşında silahlı olduğunu gösterir. Kişi söylenbilimi sanal ya gerçek sulardakı boyuk balıqlar, nehengler, ve ejderhalarla, habele qaralardakı ve yeraltındakı devler, arslanlar, od püsgüren ejderhalar ve göylerdeki od ya daş yağdıran quşlar, alıcı quşlar, ve tanrılarla savaşda ve yarışda silahlanmış olan kişinin söylentileri ile suslenmişdir.
Yazılı tarixde de, kişinin en azı geçmiş beş min ilde, en yaxın yoldaşı silah olmuşdur. Hem erkek, hem qadın, her zaman silah daşımış ve silahlı olmuşdur. Getdikce erkek egemen olan toplumlar yaranınca silahlı olub silah daşımaq da bir ustunluk olaraq erkeklere verilmiş. Bir kişi ya bır qurub kişi guç qazanmaq ve güçlenmek sürecinde o biri kişileri öz egemenliği altina getirmek ister. Gücün en aydın anlamı da budur. Kişinin o biri kişileri öz egemenliği altina getirmek ve onları öz düşüncesinin uzantısı yapmaq, gücü belirleyen anlamdır. Silahı az ve yetersiz olan, veya savaş yöndemleri yetersiz olan, veya silahlısı az olan kişilere, silahı daha yeterli ve gelişmiş olan, silahlı sayısı çox olan, ve savaş yöndemi ve becerisi daha üstün olan kişiler başarı çalmiş ve öz kontrolu ve egemenliği altına almışdır. Yaşam yarışında utuzanlara ve egemenlik altına alınan kişilere silahlı olmaq ve silah daşımaq yasaqlanar. Yaşam yarışını utan ve başarı çalan kişiler öz silahlarını her zaman gelişdirmeye ve bu üstünlüğü qorumağa çalışarlar. Onlar sürerdurumu qorumaq üçün her zaman ayıq olmalıdırlar ve en üstün silaha quşanmalıdırlar. Çoxu erkek olan güçlu kişi, Qadını ve güçsüz erkeği kontrol etmek çabasında silahı onlara yasaqlamış. O köleleşdirdiği kişilere silahdan ve şiddetden uzaq durmalarını buyurmuşdur. Silahlı kişiler silahlarını gelişdirib güncelleşdirdiğini sürdürerken, köleleşdirdiği kişilerin arasında silahın kötü ve pis olduğuna yöneli kültür ve gelenek yaradarlar. Elbette ki kölelerin arasından bu kültüre qarşı çıxanlar da en son ve en modern gelişmiş silahlarla susdurulub yox edilerler.
Demiri tapıb becertmek, demirçilik, ve silah gelişdirmek ve işleyişlendirmek Türklerin en özel başarılarından sayılır. Minler il once demiri bilmeyen ve Tanımayan Avrupa'ya ve dünyaya Türk silahlilari ve silahlı iş adamları demiri tanıtmışlar ve tünç ve burunc yuxusundan oyatmışlar. Kişi tarixinde Türkler demiri tapıb gelişdirmiş ve qullanmışlar. Tünç devrini Türkler demir ve polad qilincları ile qapadıp kişiliği yeni demir devrine getirmişler. Qutlu Türk dilinde Polad, Demir, Timur, Timurtaş, Demirçi, Timuçin kimin sevimli ve sayqın adlar var. Dünya tarixini deyişdiren ve dünyada barış ve denge yaradan böyük Türk beylerin, xanların ve xaqanların adı olan qutlu sözler tarixe damqa kimin basılmışdır. Eski Türk öyküleri demir, demirçi, polad ve qılıncla doludur. Kişi tarixinde Türk adı demirle tanınmaqdadır.
Bütün kişi toplumları arasında ve hetta öncul olaraq Türk kişisi de öz varlığını silahı ile tanıtdırmış. Uyqarlaşmamış, ve yabani, indi Çin'li olaraq tanınan yobaz Han'ların qırqınlarından qurtulmaq ve qalmaq isteyen Türkler silahlarını gelişdirib, özlerin acımasız düşmanlara qarşı savunmalıydılar. Bütün Asiya ve Avrup'ya yayılmış yerli olan çeşitli Türk boyları öz savunma yolunda gelişdirdiği silah, ve onun qullanma işleyişi ve yöndemi ile dünyanın ön qoyulmaz gücü olmuşlar. Kişinin söylenbilimsel ve geçmişbilimsel belleği Türkün her zaman silah daşıdıgı ve silahlı olduğuyla doludur. Kişinin uyqarlığı, yapıtları, ve yazıtları Türkün ve daha doğrusu silahlı Türkün izleri ile bezenmişdir. Minler il boyu dünyada barışı ve dengeni sağlayan Türkün ve daha doğrusu silahlı Türkün bir başarısıdır.
Silah sözü de onu tutan elin yiyesinin işqali ile Türk diline girmişdir. Arablar İslam düşüncesi ile, ve Fars hilekarlığına quşanandan sonra, Xorasan ve Azerbaycan Türklerine silahla, ve silah qullanma ve savaş yondemlerinin üstün olduğu üçün saldırıb, Türk topraqlarını işqal etmişler. Türkçe yaraq sözu yar koklu olan ve aq eki ile, yarmaq, bölmek, ve kesmek anlamını işinde daşıyan ve minler il işlenilen söz, Arablara yenilenden sonra aradan getmiş ve indi parça parça almuş Türk dünyasının yalnız bazı yerinde yaraq sözu öz anlamında qullanılır. Azerbaycan'da , hele de Rus ve Fars vehşetinden uzaq qalan kendlerde yaraq silah anlamında qulanılır. Habele ağaç yaran, odun yaran, ve yaraqlı silahli anlamında işlenilir. Fars dil ve edebiyatına girmiş ve hele de qullanılan yeraq sözu e ile işlenilmekdedir. Aşağadakı Farsca yazı tarix yazan Reşid eddin'in böyük Çengiz Xan'ın zamanından bir qıssa bölümdür. Bu yazıda yaraq sözünün öz anlamında işlenildiğini gösterir. به‌ روزگار چنگيزخان‌ رسم‌ چنان‌ بود كه‌ صنعتگران‌ و پيشه‌وران‌ شهرهايى‌ را كه‌ مردم‌ آن‌ به‌ سبب‌ سركشى‌ محكوم‌ به‌ مرگ‌ مى‌شدند، نمى‌كشتند و آنان‌ را اسيروار به‌ سرزمينهاي‌ شرقى‌ و مغولستان‌ گسيل‌ مى‌داشتند و به‌ كار مى‌گماردند (جوينى‌، 1/101، 140؛ رشيدالدين‌، جامع‌، 1/516). در روزگار غازان‌خان‌ هنوز گروهى‌ از صنعت‌ گران‌، اسير به‌ شمار مى‌آمدند (همان‌، 2/1514) و گروهى‌ از آنان‌ به‌ فرمان‌ اولجايتو به‌ سلطانيه‌ كوچيدند (وصاف‌، 477). اما آنان‌ در قبال‌ ساخته‌هاي‌ خويش‌ از ديوان‌ (دولت‌)، مرسوم‌ و مواجب‌ مى‌ستاندند. در همان‌ زمان‌ صنعتگران‌ ديگري‌ نيز بودند كه‌ به‌ سرماية خويش‌ كالاهاي‌ صنعتى‌ و از جمله‌ جنگ‌ افزار و زين‌ و يراق‌ گوناگون‌ مى‌ساختند و در بازار، يا به‌ ديوان‌ مى‌فروختند. در برنامة اصلاحات‌ غازان‌، اين‌ صنعتگران‌ِ اسيرگونه‌، رها شدند و از آن‌ پس‌ به‌ جاي‌ مرسوم‌ و مواجب‌، بهاي‌ ساخته‌هاي‌ خويش‌ را به‌ نقد دريافت‌ مى‌كردند **رشيدالدين‌، جامع ، 2/1514، 1516.
Modern Türk ve Fars dilinde yazılan sözlüklerde de yaraq sözü alet, arac ve kesgi anlamlarında da gelir. Türk dilinin değişik deyişlerinde, Qazaqca'da, Türkmence'de, Acarca'da, Qırqızca'da ve başqa Türk dillerninde de yaraq, yarak, carak, jarak, ve yarrak, savaşda qullanılan araca deyilir. Yalnız Osmanlı emperatorluğunun son dönemlerinde indiki Türkiyenin bazi yerlerinde yarak daha çox argo anlam daşımaqdadır.
Üzüntü ile vurqulamalıyık ki geçmiş iki yüz ilin savaşla dolu, cinayetle dolu, ve dengesiz dünya, Türkün silahından uazqlaşması veya silahının az, yetersiz, ve gelişmemiş olmasının sonucudur. Tarixi Türk topraqlarında Türkün hakim olmadığı bir dünya, elbette ki dengesiz ve zülümle ve cinayetle dolu bir dünya olur. Çin'lilerin ve Rus'ların toplu Türk qırmaları ve tarixi Türk topraqlarını Çin ve Rusiye adlandırmaları dünyanın dengesiz ve zülümle dolu olduğundan xeber verir.
Qafqazlar'dan ve Xorasan'dan, indi yalanlıkla Fars ırqçıların terefinden Fars deyilen, Kenger korfez'inecen yayılan yerli Türkler tarix boyu ve minler il o bölgede barış ve dengeni sağlamışlar. Gene de üzüntü ile söylemeliyik ki geçmiş iki yüz ilde bu barış ve denge düzeni bozulmuş ve indi yaşadığımız bölgede bize köle ve eşağa kişi muamilesi ve davranışı yapmakdadırlar.
Böyük Qacar Türk imperatorluğu güçsüzlenib dağılmaq sürecinde böyük Azerbaycan topraqları da Rusiye, Osmanlı, Iraq, İran, Ermenistan ve Gürcüstan arasında parçadı. Bü dağıtıcı itgilerden sonra Azerbaycan Türkü de Türk olmayan, Türkü sevmeyen, veya Türk düşmanalrı terefinden işqal altına alındı. Azerbaycan Türkünün silahdan uazqolması, silahının az olması, silahlısının yeterli olmaması, ve silahının gelişmiş olmaması bu çöküşün ve utuzmağın en önemli sebeblerindendir. Böyük Azerbaycan'ı işqal eden, silahı üstün olan, silah qullanış işleyişi üstün olan, udan ve qalıb gelen milletler Azerbaycan Türkünü Türklüğünden uzaqlaşdırıb ve Türksüzleşdirmeğe çalışmışlar. Azerbaycan Türkünün düşmanları onun silahını elinden almış, silahlanmasına izin vermemiş, ve köleliğe ve özlüğünden yabancılaşdırmağa sürüklemiş. Rusların Türk topraqları üzerinde qurduqları Soviet imperatorluğunda, uzayda, göyde, yerde, suda ve sualtında dünayanın en üstün ve gelişmiş silahlara sahib olduqları zaman, çekirdeksel (nüklüer), yaşambilimsel (bioloijik), ve kimiyasal (kemikal) silahlara quşanan Ruslar, Quzey Azerbaycan'da ''Yer üzünde dostu olsun gerek insan insanın'' ve ''Silahları yandırın, arşa çıksın tüstüsü'' oxumaqlarını oxudub, ve içgi içip umursamazlık felsefesi ve kültürü yayırdılar. İnsanlığın en iğrenc ve yırtıcı sistemi öz kölelerine insanlık üzre vaazlarda ve övüdlerde bulunurdu. Oğrular ev yiyesin sövüb, dövub, danlayırlardı. Elebil heyasızlığın sonu Rus imperyasında yoxa çıxmışdı.
Güç arayışında ve egemenliğini uzunlaşdrıb surdurmek isteyen silahlı kişi elbette ki idare altindaki kişilerde barışçılığı, silahsızlığı, ve şiddeti qınamağı ve barış kültür ve geleneğini yaymağa çalışar. Elbette ki savaşdan, silahdan, direnişden, qurtuluşdan danışmaq ve şiddete yönelmek kontrol eden ve işqalçının işine yaramaz. Normalda, işqalçı kişiler öz sayı ve güç qaynaqlarını azaltmak istemedikleri üçün, işqal olunmuş kişilerin özlerinden ve öz dillerinde barış ve silahsızlanmaq kültürünü yaymağa çalışarlar. Uzun sürede ve sıxı düzeyde işqalı sürdürüb Türksüzleşdirmek süreci işqalçıya daha bahalı ve bazan de imkansız olduğuna göre, Türklerin özunden ve Türk dilinde onları barışçı olmağa ve savaşdan, savaşçılıqdan, silahdan ve silahlanmaqdan uzaq durmaları düşüncesini yayarlar. Şiddet qullanıb, vehşicesine Türk varlığına tecavuz eden caniler, Türksüzleşdirdikleri adamcıqların dilinden barışçılıqdan, medenilikden, insanların qardaşlığından ve sevgiden sayqıdan danışıb, savaşı, qurtuluşu, igidliği, erdemi, ilqarı, mübarizçiliği, merdliyi, zülme baş eymemezliği, ve özgür yaşamaq uğrunda ölub öldurmeği basdırıb, pisleyib, qınarlar.
İşqalçı ve istilacı Rus'lar Quzey Azerbaycan'ın böyük bölümünü işqal edıb parça parça edenden 1991 illerinecen milyonlar Türkün qırqınına sebeb olmuşlar. Rus'lar toplu qırqınlar yaradıb, ekinçilerin ekin tarlalarını ve yerlerini yandırıb qıtlıq ve quraqlıq yaratmak, bölgede sonu görünmeyen etnik ve dinsel nifretlere yol açıb ve çatışmalara yol vermişler. Quzey Azerbaycan Türkü ile başqa Türk ve Türk olmayan milletler arasında geçimsel (ekonomik) ve beceriksel (politik) ilişgileri kesib ve yalnız öz kanallarından yol vermişler. Ruslar gelişdikce, Quzey Azerbaycan Türkünü sistematik olaraq geride tutmağa çalışmışlar. Rus işqalçıları Quzey Azerbaycan'ın bazi bölümlerinden çıxanda, geçimsiz, savunmasız, silahsiz, dünyadan bilimsiz, öz gerçek kimliyinden xebersiz, xeste, yaralı ve yorqun bir Quzey Azerbaycan bıraxmışdılar. Bundan sonra, hemen Rus silahliları ve qardaşları Ermeniler, emoğlanları Farsların onayı ile savunmaz ve silahsız Azerbaycan'a vehşicesine saldırıb minler Türkü oldurub, bir miloyn türkü evinden eşiginden edib, Quzey Azerbaycan'ın beşden birin işqal edib, gelişmesini engellemeğe çalışmışlar. Bunların hamısı Rusların silah, silah qulanma ve işleyişinin Quzey Azerbaycan Türkünden daha çox, daha üstün ve daha gelişmiş olmasının sonucunda olmuşdur.
Qacar ve Osmanlı imperatorluğunun silah işleyişinde, silah gelişdirmede, ve güncelleşdirmede geride qaldıklrı üçün milyonlar ölü ve böyük geniş Türk topraqlarının elden getmesine ve milyonlar Türkün Türksüzleşmesine sebeb olmuşdur. Milyonlar Türkün indi özlerini Rus'a, Fars'a, ve başqa milletlere mensub bilmeleri bu silahsızlanmağın rezaletinin neticesindedir.

Birinci bölümün sonu

İkinci bölüm
Qacar impratorluğunun çöküşünden sonra, Güney Azerbaycan Türkü öz önemini, bağımsızlığını ve istiqlalını, silahını, silahlısını, silahlılığını, ve demek bütün varlığını itirmiş ve İran-fars deliliğinin eyaqları altinda çabalıyır. Türk Xaqanlıq textinin oğruları Pehlevi'ler Güney Azerbaycan Türküne saldırdılar ve 57 il sürecinde milyonlar savunmasız silahsız Türk insanını öldürüb, qaçqın salıb, Türksüzleşdirib ve köleleşdirdiler. Esarete baş qaldıran her Türk yox olmağa mehküm olmuşdu. Bütün Güney Azerbaycan Pahlevi'lerin ve İran Fars devletçiliğine satilanların talan meydanı olmuşdu. Fars edebiyatında Türk dilinin arxadan çekilmesi ve Türk çocuklarının Fars ailelerinde nöker kimin böyüyüb Farslaşması önerilirdi ve Güney Azerbaycan Başkendinde Tebriz'ın Saat meydanında Türkce kitablar Aalahazret buyuruğuyla yandırıldı. Aşağıda İran Fars deliliğinin şairlerinden ve Farslar terefinden özgürlük şairi taninan ve Türk'ün dilinin boynunun arxasından çekilmesini ve bu dilin kökünü İran'dan kesmesini öneren Arif e Qezvininin şeirini getiririk: زبان ترک از برای از قفا کشیدن استصلاح پای این زبان ز مملکت بریدن استHabele Pehleviler zamanı Rovşenfikri (aydınlık) adını daşıyan dergide ''Türkler yonca yeyib meşrutelik getirdiler, onlara saman verin ki qudurmasınlar'' yazıları görünürdü: ترکها یونجه خوردند مشروطه آوردند باید به آنها کاه داد تا رم نکنندPehlevilerin Güney Azerbaycan'dakı valileri Müstofi, nufus sayımında Azerbaycan'da adam başı saymak yox belke eşek saymakdan danışırdı: مستوفي استاندار وقت آذربايجان سرمست از اتحاد السنه و البسه (زبان و لباس) سرشماري سراسري در تبريز را «خرشماري» مي ناميد Bunlar ve yuz minler başqa senedler ve ornekler 57 il Pehlevilerin Türk düşmanlığı yapdığı İran Fars deliliğinde butun qazetler, radyolar, telvizyonlar, filmler, ve resmi yazışmalarda buluna biler.
Pehlevilerin 57 il suresinde Güney Azerbaycan'a getirdiği uğursuzluqla, xerabelikle, ve talanla beraber Xiyabani, Sattar xan, ve Pişeveri öncülluğunde baş qaldırılar öz qanında boğdurulub her baş qaldırıda yüz minler igid yox olub getimişler. Güney Azerbaycan'ın en yaxçıları denlenib yox olmuşlar. Güney Azerbaycan Türkünün adı, topraqlarının çaylarının dağlarının ve şeherlerinin kendlerinin adı Türksüzleşdirilmiş ve Farslaşdırılmış. Tarixi ve böyük Güney Azerbaycan topraqları Türklerden boşaldılıb Farslara ve Kurdlere bıraxılmış. Türkün Tarıxı varlığı danılmış ve bir saxta ve yalan İran varlığına qurban getmişdi. Pehlevilerin 57 illik esaretinde yaşayan ve yaşarken can veren Güney Azerbaycan'lı defelerce İran Fars silahlılarının tecavüzüne ve işqalına uğramışlar ve var yoxları talan olmuş. Baş qaldıranları xiyabanlarda sürülmüş ve tutsaqlarda işkence olunmuşdu. Güney Azerbaycan'lının geçimi qısıtlanmış ve işçileri Farsistanlarda en eksik işleri görerken tehqir olub eşağalanmışlar. Güney Azerbycan gencleri Pehlevilerin ordusuna alınıb İran Fars xidmetine alınmışdı. Güney Azerbaycan Türkü silahsızlanmışdı ve teslime alınmışdı. İkinci Pehlevi de birinci kimin Türk Qacarlardan qesb etdiği ve oğurladığı texti ve tacı bıraxıp qaçanda, geride bir Türksüzleşmiş, Fars'laşmış, İran'lılaşmış, bilimsiz, silahsız, dünyadan xebersiz, geçimi ve kültürü gelişmemiş, dincileşmiş, düşüncesel olaraq gerilemiş, dağılmış, parçalanmış, ezilmiş, ve tehqir olunmuş, xeste, yaralı ve yorqun Gğney Azerbaycan bıraxdı.
1979 qıyamında, 57 il Türksüzleşdirme sürecinden geçib qalan Güney Azerbaycan Türkü, özünü İran içinde ve İran'da yaşayan başqa milletler arasında ve onlarla birge olaraq özgürlüye ve milli haqlara götüren bir yola girmişdi. Güney Azerbaycan Türkünün en önde gedenleri ve özlerini aydin sayanları, bölük bölük olub, sırayla fanatik dincilerin, şaşqın baticıların, satılmış Rus'çuların, İslam'la Marksizm arasında heyran qalan sözde Halq mucahidlerinin, Çin celladı Mao'nun teline vurulanların ve başqa başqa oyunların qucağına düşdüler. Güney Azerbaycan'a düşünen ve uğrunda savaş veren çox azıydı. Pehleviler 57 ilde Semed kimin ve bülüt kimin minlerle veten sever igidleri yox etmişler ve 1979 qiyamında Güney Azerbaycan gencinin Güney Azerbaycan'dan çox başqa düşüncelerle uğraşırdı. Geçmişi danılmış ve yox edilmiş bir gençlık elgette ki vetenin ne olduğunu bilmez ve düşmanın çirağını öz canının yağıyla ışıq tutar. Türksüzlenmiş, silahsızlanmış, içinden özu özune düşman kesilmiş ve Toplu manqutlaşmiş bir gençlık 1979 qiyamında öz vetenine yox İran'a ve İran adlanan yerde saxta İran milletine özgürlük ve heqlerini geitmek üçün boyunu bayraq etdı ve qanını boya. O Azerbaycan'dakı ordu saxlovlarına ve ustlerini basıb silahlandı. Güney Azerbaycan'lı silahlanmışdı ama...... yazıqlar olsun ki O Güney Azerbaycan uğrunda yox, İran uğrunda silahlanmışdı. O İran'ı Pehlevi'lerden qurtararaq, İran içinde, öz nisbi özgürlüğünü de mürgülüyürdü. O öz xelqinin de haqlarına qavuşmasını gelecekdeki xeyallarında görüntülüyürdü. Hetta bir sürü Güney Azerbaycan'a İran içinde daha çox heq isteyenler de, bir ömür Pehlevi'lerin celladlığının uzun süreli olmasını öz allah'ından dilenen, ve bir ömür Azerbaycan'ın felaketine ve esaretine göz yuman, xeste beyninde bu dünyanı yox başqa dünyaları duşunen, ve genelde Güney Azerbaycan'ın İran Fars sistemine köleleşmesinde payı olan Şerietmedari hezretlerinin arxasında tuzaqdan tuzağa ve çaladan quyuya düşdüler. İqtidara yeni gelen Xumeyni bandı iller böyü paralel düşünen Şerietmederi ve Xelq müselman hereketini bile tehemül edemedi ve minler Güney Azerbaycan gencini öldürdü. Bu herekti ezmek bahanesi ile Güney Azerbaycan'a giren İran İslam Fars silahlıları Güney Azerbaycan'ı silahsızlaşdırmağa başladılar. Yeni silahlanan Güney Azerbaycan'lı heç bir şey elde etmeden bir daha silahsızlanırdı (xel e silah olurdu). Bütün silahlar geri alınıb evler aranırdı. Qorxu ve din diktatorluğu öz vehşetli kölgesini Güney Azerbaycan üzerine salırdı. Hükümete geçmiş olan ve Güney Azerbaycan qıyamını başqa milletler qıyamlarıyla bir yerde qanda boğan qurub qıyamı ve çevrilişi amacına yetişmiş bildirdi. Başda Xumeyni olaraq Refsenjani, Xameni, Musevi, Vilayeti, Beheşti, ve Müteheri kimin celladbaşılar Pehlevi rejimini yiyeşenmişdiler ve aynı siyasetleri İslam adı altında milletlere ve özellikle Güney Azerbaycan'a uyqulayırdılar.
Gene de Türksüzleşmiş Güney Azerbaycan Türkü quzu kimin yad gedip İran Fars cenevara yem oldu. Minleri mücahid olaraq, minleri değişik solçu ve komonist qurublara mensub olaraq, minleri xelq müselman olaraq, ve yüz minleri de mollalar rejiminin mohendislik ettiği İran Iraq savaş cibhelerinde ya şeherlede füzeler ve bombalar altında öldüler. Yüz minler yaralı itmiş ve milyonlar savaş teramsından yaralı yaşayırlar. İki milyona yaxın Güney Azerbaycan'lı yabancı ölkelerde daha çox Türksüzleşme ve Azerbaycan'a yabancılaşma ve özgeleşme qasırqasına girdiler. Silahsız, bilincsiz ve savunmasız bir Türkün başına her oyun geler.
Geçen 30 ilde Güney Azerbaycan'da ve İran adlanan yerde, get gede İran Fars mehveri üzerine düşünen ve özlerini seraseri adlandiran ve mollalara bir süre aldanıb ve sora qarşı çıxıb ama ezilen qurublar, yavaş yavaş öz çekiciliğini elden vermeye başladılar. İran'ı yox, Güney Azerbaycanı veten bilib ve Azerbaycan baxış açısından bölgeye ve dünyaya baxanların sayı get gede artdı. Tarixi Türk topraqlarında qurulan Rus Soviet imperatorluğunun dağılması, ve bazı Türk cumhuriyetlerinin ve özellikle de Quzey Azerbaycan'ın özgürlüğüne qavuşması, ve Elçibey kimin Azerbaycan'ın modern peyqemberi olan ve Eliyev kimin dahi liderliğinde idare olması, iletişim ve bilgi axışının daha rahat ve çox olması Güney Azerbaycan qurtuluşuna yöneli yolunda modern, yenicil, ve gelecekçi Güney Azerbaycan milli hereketi oluşdu. Radyo, televizyon, xaricde ve daxilde yayılan yazılar, kitablar ve özellikle de internetle sağlanan bilgi axışıyla birlikde Quzey Azerbaycan Türkleri ve Türkiye Türkleri ile get gellerin çoxalması Güney Azerbaycan gencliğinin ve genelde milletin öz dürümüna bilincleşmesine ve bu esaretden qurtuluşa bir yol aramasına sebeb olmuşdur. İran Fars rejiminin her gün artan basqısı ve İran'laşdırma ve Fars'laşdırma siyasentlerinin çoxalması da Güney Azerbaycan Türkünde daha ters etgi bıraxmışdır. Güney Azerbaycan Türkü işqalçı İranın ve Fars'ın qarşısında bilincleşme sürecinde Türkleşmeye ve özüne dönmeye başlamışdır. O öz xiyabanlarında ''HARAY HARAY MEN TÜRKEM'' seslenir. O öz geçmişini ve geleceyine yiyelenmek isteyir. Bilincli İran Fars rejiminin önünde o da bilinclileşlemyi seçibdir. Silahlı işqalçı İran Fars'a qarşı qurtuluş yolu silahlanmaqdan geçir. O bilincleşme sürecinde bütün milletlerin nece öz qurtuluşuna qavuşduqlarının gerçeğine varmış. O İran Fars sömürgesi olmaqdan bıxmış, cana gelmiş ve daha bir bağımsız ve özgür millet kimin yaşamaq isteyir. Dünya milletlerinin çoxunluğu başqa milletlerin egemenliğinden ve esaretinden qurtulmaq üçün silahlanmışlar. Güney Azerbaycan Türkünün İran Fars işqalından qurtulmaq üçün yavaş yavaş silahlanmağa başlamalıdır. Her Türkün evinde silah olmalıdır. Her Türk qadını ve erkeğı silah sahibi olmalıdır. Güney Azerbaycan barış denizinde bir yalnız ada değildir. Güney Azerbaycan'ı işqal eden İran Fars rejimi, Quzey Azerbaycan'ın beşde birini işqal eden, ve Güneye göz tiken Ermeniler, Güney Azerbaycan'ın batısını tehdid eden ve nufus yerleşdiren, ve Azerbaycan bölegeleri ve şeherlini Kürdüstan adlandiran Kürdler ve her zaman Azerbaycan'a ve Türke düşman olan Ruslar bizim topraqlarda gözleri var. Bizim dört bir yanımızda yaşayan milletler ve devletler hamısı ağırca silahllanıblar. Ruslar, İran Fars regimi, Ermeniler, ve Kürdler, ve bölgedeki bütün güçler bir savaşa hazırlanırmış kimin silahlanmışlar. O bölgede silahlanmayan veya en az silahlanan güney Azerbaycan milleti ve hereketidir. Güney Azerbaycan'lı ev yiyesi, qapını qırıb evine girmiş ve ev ehalisini esir tutmuş oğruya qarşı, el değeneğe aparacaq ve İran Fars oğrusunu evinden eşiğe atacaqdır.

* * * * * * * *
Son söz
Dünyada barış sevenlerin ve savaş sevenlerin sayısı az değil. Kişinin tanixi ve uyqarlığı silahla başlayan ve süren bir vardurumdur. Kişinin bütün elde etdiği gelişmeler ve işleyişler silahlan başlanmış ve silahlan sürdürülmededir. Biz sevsek de sevmesek de tarix milletlerin yarış alanıdır. Üstün silaha ve qullanışına ve bilgisine sahib olan bu yarışda qazanıb önde olacaqdır. Yaşadığımız erada da egemen güçler savaşların qazananları ve üstün silahlara sahib olanlardır. Get gede onların dil, kültür ve gelenekleri ve yaşam terzleri her millete yayılacaq ve üstün durumun yerini alacaq. Türkler de bu qurallardan dışda değildiler. Tarix boyu Türkler güçlü ve güçsüz zamanlar geçirmişler. Türklerin tarixde bıraxdığı iz ve etgi onların güçlu olduqları zamanın yanqılarıdır. Güney Azerbaycan Türkü öz tarixinin en pis ve istenilmez devrinin sonuna yaxınlaşır. Seksen ili aşan İran Fars biçiminde eriyib İranlılaşıb Farslaşıb yox olma uçurumunun qırağından dönen Güney Azerbaycan özgürlüye ve qurtuluşa geden güçlu adımlarını atmaqdadır. Qurtuluş suresinde Azerbaycanlı ister istemez işqalçı terorçu ve milletlere ve insana deyer vermeyen İran İslam rejimi ile qarşaı qarşıya gelecekdir. Böyle bir qarşılaşmağa onceden hazırlı olmaq en mentiqsel ve doğru görünür. Her özgürlüğü uğrunda savaşan ve bağımsızlığına ulaşan millet kimin Güney Azerbaycan milleti de bu qaçınılmaz ve acı dolu yolu getmek gereğinde olacaqdır. İşqal altinda yaşayan her Güney Azerbaycan'lı qadın ve erkek silahlanmalı ve işqalçı düşmanın en güçsüz zamanında onu vurub devirib ana vetenden qovmalıdır. İndi, otuz il basqı ve zülümden sonra, İran Fars İslam rejimi her zaman özünün en güçsüz anını yaşıya biler, Yoxsa silahsız ve hazır olmayan Güney Azerbaycan'lılın gözünün önünden qurtuluş gireveleri gelib geçer ve YARIN SABAH DAHA GEÇ OLA BİLER.

Sayqılarımla
Oğuz Türk
İyun 2010

Eldar Qaradağlı, Günaz Tv 5. yıl değerlendirmesi

http://www.qurtulush.org/
Güney Azərbaycan Telekanalının 5-ci il dönümü və birlik iddialarımızın acınacaqlı durumu!
Eldar Qaradağlı
G-AQP sözçüsü
Ötən günlərdə, Güney Azərbaycan Televiziyosu 5 yaşını qutladı. Günaz, dar bir alanda qutlandı! Yalnız, Günazın öz içindən, çevrəsindən və bir də içəridən gələn bir-iki bildirişlə milli varlığa çevrilən bir önəmli orqan qutlandı. Bəzilər bilərəkdən, bəziləri isə, gec qalaraq bu qutlama alanında yer almadılar. Biz, Güney Azərbaycan Qurtuluş Partiyası isə, gec qalanlar sırasında yer aldıq.
Sözsüz ki, bir önəmli ulusal olay belə qutlanırsa, demək ortada soru işarətləri olmalıdır.
*Doğrudur ki, hələlik Günaztv bütün çabalarına rəğmən, geniş düşüncələrin və hədəf kütlənin meydanı olmaqdan aralıdır.
*Doğrudur ki, hələlik Azərbaycan Milli Hərəkatına bağlı olan bəlli kəsimlərin (özəliklə dışarı da) gözüylə Günaztv bir rəğib kimi görünməkdədir. Bunun anlamı isə, belə qurum və şəxslarin Günaztv və Əhməd Obalı,ya olan olumsuz tutumlarıdır.
Sözsüz ki, ortada olan bu inamsızlığın qəhrəmanı düşmən rejimdir. Farsçı rejim üçün Azərbaycanlıların içində olan didişmə psixolojisi ən böyük qazancdır. Maraqlı burasıdır ki, içimzdən olan bir çoxları üçün “öz ələşdiri” kimi qavramın anlamı yoxdur. Belələri, özünü bilgin məsum və məsum bilgin hesab edir. Onlar üçün, “içimizdə bir haqlı vardır. O da mənəm”! iddiası gələnəksəl olmuşdur artıq! Bu tiplər, ortada olan bu gərçəyin bir parçası olmağı qəbul etməyirlər. Bu isə, bizim ən fəlakətli üçüncü doğrumuzdur. Aşırı aqresivləşmək, eqoist yaşamaq, özünü hər kəsin üstü hesan etmək və bir anlamla desək, hər nəyin bahasına olusa-olsun gün qəhrəmanı olmaq farsçı rejimin ən çox işinə gələn xəstəliklərimizdir. İrqçı rejim, Azərbaycan türkləri içində inamsızlıq yaratmaq üçün bu xəstəliklərimizi görükləndirrir.r qurmaqdadır.
Demək, bu üçüncü gərçəyi unutmamalıyıq. Çünki, unudarsaq sankı böyük uyuşdurucu bəlasına tutulmuşuq. Işdə, düşmənin də istəyir budur. Düşmən, son anınadək bu siyasətini sürəcəkdir. Düşmənin bundan başqa çarəsi qalmamışdır. Biz, öz intiqralarımız və yaramaz xarekterlərimizlə düşmənin umudlərini yemləndirməməliyik. Çox sevindirici haldır ki, Güney Azərbaycanın düşmənə verdigi “Öz evimiz, öz başımız” mesaji, tam özəlligi ilə ortadadır. Buna baxmayaraq “Güney, güney” bağran bir kəsim vətəndaşın içindəki ehtiras səngimək bilməyir. Bu tiplərə görə, Günaztv,yə təbrik müraciəti göndərməyin anlamı, “İsanın Son Şamı”dır!
Nədən!?
Biraz üçüncü gərçəyi doğru-düzgün düşünüb, ulus yönündə birgəlik gərəyinə baş əyməyi bacararsaq kimsənin şahlığına ignə ücü qədər ziyan dəyməyəcəyinə də inanacayıq. Sadə bir sözlə desək, toplumun böyüməsinin ilk və son şərti birlikdə böyüməkdir. Sözsüz ki, Birinci və ikinci gərçəklərimizin də çözüm yolu düşmənin düzaqlarını tanımağımızdan keçir.
Biz, “Öz Evimizə” olan duyarlıq güçünü duyarsızlığımızla itirmiş oluruq. Biz, hər hansı bahana arxasında olmaqdansa yalnış olduğumuz kimi görünməyi bacarmalıyuq. Dışarıda fəaliyyət göstərən hər bir azərbaycanlı türkün başda gələn görəvi, varlığımız sayılan hər nəyimizi mənimsəməkdir. Bu, başda gələn görəvimizi yerinə yetirməyin qarşısını kəsən bütün əngəlləri aşmalıyıq. Öncə, gərəyimizin böyügünü bulmalı, sonra isə nəyin haqlı, nəyin haqsız olduğuna dair yozum yapmalıyıq. Tək anlamla desək Bizim sempatımız “Öz Evimiz” olmalıdır. “Evdə (isə) söz də olar, bez də olar” demiş atalar.
Evimiz çox böyükdür. Evimizin qafasını birləşdirmək otopiadırsa, çeşidli qafaların ortaqlığını axtarmaq bir çağdaşlıq və demokratiya ərdəmidir. Çağ dəyişir, Bizim də, çağdaşlıq metodlarımız dəyişir. Kimsənin ağılına sığmayan bir illik Güney olaylarının metodik dəyişiminə biraz uzaqdan baxarsaq çağdaşlığımızın dərinliyini daha da aydın görəcəyimizə inanıram. Dünyadan təcrid etdirilməyə məruz qalan Millətimizə baxalım! Millətimizin irqçı düşmənə qarşı dirənişinə baxalım! Rejim, bu ayaqlanmanın qarşısını almaq üçün, öz əlilə ton-ton uyuşdurucu maddə Azərbaycana axıdır. Ancaq, buna baxmayaraq Azərbaycanımız və Türk insanımız İran adlanan ölkənin ən təmiz və sağlam bölgəsidir.
Son 10-ayda şahid olduğumuz iki toplumsal olayın gözdən qaçıriması mümkünsüzdür. Bu iki olay, hər kəsin bildiyi İran Hakimiyyətinə qarşı farsçılıq açısından haqlı olan “Yaşıl Hərəkat” və Azərbaycan qurtuluşu uğrunda ortaya gələn türkçülük baxışından haqlı olan “Qırmızı Hərəkət” dir. (qırmızı hərəkət dediyimiz Azərbaycan Milli Hərəkatının futbol taktikasının Traktor formasıdır. Bu forma taktika sərgisi olduğu üçün, hər an dəyişə bilər. Yalnız dəyişməz olan Azərbaycan Milli Hərəkatının ulusal kimliyi, amacı və stratejik yöntəmidir.) Diqqət olunarsa, bugünkü “Vilayəte Fəqih” rejimi, sosial alanında olduğu kimi siyasət alanında da bu iki hərəkata qarşı düşmən tutumundadır. Demək, belə olan halda, Yaşıl və Qırmızı Hərəklərin bir ortaq düşməni vardır. Görünən məntiq isə, bu iki hərəkatın birləşməsini tələb edir. Amma, olası gərçəyə baxınca, Azərbaycan Milli Hərəkatı irançılıq baxışı olan Yaşıl Hərəkatının irəliləməsinə yaşıl çiraq göstərməyir. Çünki, Yaşıl Hərəkatın isbatlanmış bir çağdaşlıq və demokratik qafası yoxdur. Yaşıl Hərəkatın nəbzini tutan təməl düşüncə və ideolojik yöntəm, farsçılıq, irançılıq və Vilayəte Fəqihçilikdir. Bir anlamla desək Yaşıl boyanın var olan İslam rejimilə davası yorqan davasıdır. Bu üzdən, Azərbaycan Milli Hərəkatının yönüylə birləşə bilməyən mərkəzçi və fars yönlü Yaşıl Hərəkat, bütün dünya boyda sponsoruna rəğmən öz içində (Farsistanda) bulanaraq nəfəs tükədməkdədir. Demək, Azərbaycan Milli Hərəkatının etgisi danılmazdır. Və, bu hərəkata xor baxan hər kimsələr (şəxs və qurumlar) tez-gec öz payını alacaqdır.
Azərbaycan Milli Hərəkatı gün keçdikcə hər iki düşüncəsəl və gövdəsəl alanda danılmaz güc toplamaqdadır. Quşqusuz, bu gücün qaynağı Azərbaycanın güneyidir. Ortaya qoyduğu modern və çağdaş yöntəmli ardıcıl taktikalarla əski qafalı düşməni öz ardına çəkməyi bacaran Azərbaycan Milli Hərəkatından çox öyrənəcəklər vardır. Sözsüz ki, bu öyrəniləcəyin bir çox payı dışarıdaki aparıcıların üzərinə düşür. Dışarıda özünü lider sanan hərkəs utanmadan, dayanmadan “40-metir”dəki balalarımızdan öyrənməlidir. Yoxsa, özü də bilmədən içəridə sürən özveri və ulusal cəsarətin qarşısında əngələ çevrilir.Bu üzdən çox geç olmadan, “Öz Evimiz”,dəki davranışların yeniləşməsinə qalxmaq gərəkir.
Azərbaycanda Milli Hərəkat baş alıb gedir. Rejimin isə, ona qarşı hər hansı əngəlləmə siyasəti bu gedişatın daha da dərinləşməsini sağlayır. Ancaq baxalım, dışarıda da, ana mərkəzin taktikalarına uyğun hərəkət olunurmu?
Günaztv ortada olan bir sınaq meydanıdır. Günaztv, 4-illik böyük təcrübəni keçirən “Öz Evimiz”in danılmaz bir ürəsidir. 100% mı, 1% mı doğru yoldadır? Bunun hesabı “Öz Evimiz” içində sorular!. Günaz TV, bu millətin dünyaya açılan təkcə telekanalıdır. Kişisəl və fərdi görüşlərdən, ziddiliklərdən, ilişgilərdən, ehtiraslardan, ünvanlardan vb. asılı olmayaraq hərkəsin Günaztv-yə minnətdarlıq borcu var! “Öz Evimiz” içində sərgiliyəcək ən ilkin ərdəm budur. Günaz TV-i istədiyimiz qədər ələşdirə bilərik. Amma ona qeydsiz yanaşmağa kimsənin haqqı yoxdur. “Günaztv-nin yaxında gücü bitəcək! Əhməd Obalı yerlərdə sürünəcək. Biz, Günaztv-nin önünə çıxacayıq!” kimi xayın düşüncələrin Azərbaycan Milli Hərəkatında yeri yoxdur və olamaz da!
Biz, Güney Azərbaycan Qurtuluş Partiyası olaraq Günaztv-nin danılmaz varlığına hər turlu yanaşan, onu qutlayan uyumlu orqanlarımıza, sitələrimizə, şəxslərimizə sağol diyir, öz yanaşım tərzimizi aydınlaşdırmaq üçün bir örnək olacaq davranış arzusu ilə sözümüzü bitiririk: Kaş ki, DAK-lardan birinin Günaztv-yə ünvanlandığı təbrik müraciətinin eynisi də, ikinci DAK-dan gəlmiş olsaydı. Kaşki...
Güney Azərbaycan Qurtuluş Partiyasının sözçüsü
Eldar Qaradağlı
2010-05-05